Μια βραβευμένη και αγαπημένη ταβέρνα από πολλούς, οπότε δεν θα μπορούσαμε να χάσουμε την ευκαιρία να την επισκεφτούμε! Ακολουθήσαμε την αρωματική έλξη των κυπριακών μπαχαρικών μέχρι το @taverna_filippos στον Στρόβολο, στη Λευκωσία, ένα μέρος στο οποίο πολλοί ντόπιοι ορκίζονται για μια αυθεντική γεύση του νησιού. Μόλις μπείτε μέσα, νιώθετε τη ζεστασιά που κρατάει αυτό το μέρος ζωντανό εδώ και χρόνια - μια υπόσχεση ότι είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε ένα πραγματικό κυπριακό γλέντι. Η υποδοχή είναι άμεση και χαλαρή. Ένας οικοδεσπότης με ένα πλατύ χαμόγελο σας υποδέχεται σαν να έχετε φτάσει σε μια οικογενειακή συγκέντρωση και όχι σε ένα εστιατόριο. Η τραπεζαρία λάμπει με κεχριμπαρένιο φωτισμό, τοίχους με ξύλινη επένδυση και κεραμικά πλακάκια που αντηχούν γενιές βραδιών ταβέρνας. Η μουσική -πινελιές από παραδοσιακές κυπριακές μελωδίες- πλανάται στον αέρα, αναμειγνύοντας με το βουητό των συζητήσεων και το τσούγκρισμα των ποτηριών. Νιώθετε διαχρονικό, σαν ένα μέρος στο οποίο θα μπορούσατε να επιστρέφετε πού και πού και να ανακαλύπτετε κάτι νέο σε ένα οικείο περιβάλλον. Επιλέγουμε τους μεζέδες, την καρδιά και την ψυχή της κυπριακής γαστρονομίας, και δεν υπάρχει λόγος να βιαστείτε. Το προσωπικό εξηγεί την ιδέα με ένα μείγμα υπερηφάνειας και φιλοξενίας, αφήνοντας το φαγητό να καθοδηγήσει τον ρυθμό. Ο γενναιόδωρος μεζές τους κοστίζει €… (η τιμή στο μενού κυμαίνεται ανάλογα με την αγορά, μια υπενθύμιση του πώς αυτό το μέρος τιμά τα εποχιακά υλικά και τους τοπικούς παραγωγούς). Με μια αναφορά στην κουζίνα, το πιάτο ξεκινά. Το πρώτο κύμα φτάνει σε μια μακριά ξύλινη σανίδα: ζεστό, μαλακό ψωμί αλειμμένο με ελαιόλαδο για βούτηγμα, ένα μικρό πιάτο με ελιές σε άλμη και ένα τρίο σως που ξυπνούν αμέσως τον ουρανίσκο. Το τζατζίκι δροσίζει το στόμα με αγγούρι και σκόρδο, ένα φωτεινό αντίστιγμα στην καπνιστή μελιτζανοσαλάτα (ψητή μελιτζάνα) που θυμίζει κάρβουνο και κύμινο. Ένα μπολ με χούμους λάμπει από λεμόνι και ταχίνι, η υφή του σαν μετάξι σουσαμιού προσκαλεί σε μια μακρά, αργή βούτηγμα. Οι γεύσεις είναι καθαρές, ζωντανές και αναμφισβήτητα κυπριακές, με κάθε μπουκιά να ισορροπεί το αλάτι, την οξύτητα και μια πινελιά γλυκύτητας από το ελαιόλαδο. Από εκεί και πέρα, η παρέλαση των μικρών πιάτων συνεχίζει να καταφθάνει και συνειδητοποιείς ότι δεν γεύεσαι απλώς φαγητό - διασχίζεις ένα τοπίο κυπριακής μνήμης. Στη συνέχεια έρχεται το ψητό χαλούμι, οι άκρες του καραμελωμένες σε μια τραγανή γλυκύτητα, ενώ το τυρί παραμένει μαλακό και ελαστικό στο εσωτερικό. Μια σταγόνα λεμονιού από πάνω φωτίζει τη γεύση και ένα πασπάλισμα ρίγανης φέρνει μια ηλιόλουστη νότα βοτάνων που σε κάνει να χαμογελάς χωρίς να ξέρεις γιατί. Στη συνέχεια, συναντάμε τα κουπέπια (γεμιστά φύλλα σταφυλιού) και τους ελαφριούς κεφτεδάκια (κεφτεδάκια) με τα μυρωδικά, τρυφερά και ζουμερά αντί να θρυμματίζονται. Οι υφές είναι μια απόλαυση: κρεμώδεις, καπνιστές, πικάντικες, τραγανές, όλα σε μια ενιαία, χορταστική συνοδεία. Τα highlights της ποικιλίας, για εμάς, είναι τα εντυπωσιακά που μοιάζουν σχεδόν τελετουργικά σε ένα περιβάλλον ταβέρνας. Το ψητό χταπόδι, τρυφερό και φιλημένο από τη σχάρα, φτάνει με λεμονάτη επίγευση και μια πασπαλισμένη κάπαρη που φωτίζει τη γλυκύτητα του ωκεανού. Ένα πιάτο λούντζας -το αγαπημένο καπνιστό φιλέτο χοιρινού της Κύπρου- προσφέρει μια καπνιστή, ελαφρώς αλμυρή μπουκιά, τέλεια με κουταλιές χωριάτικης σαλάτας που συνδυάζουν ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά και κρεμώδη φέτα σε μια δροσιστική χορωδία. Μια μικρή μερίδα φάβας (πουρές κίτρινης φάβας) προσφέρει μια μεταξένια, πλούσια γεύση ρεβιθιού που απροσδόκητα παραμένει στη γλώσσα με έναν παρήγορο τρόπο. Κάθε πιάτο φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να συνοδεύει ένα ποτήρι κάτι τοπικό, ενθαρρύνοντας την αργή απόλαυση αντί για το γρήγορο γυάλισμα. Αυτό που κάνει την εμπειρία να μοιάζει ξεχωριστή δεν είναι μόνο η πληθώρα των πιάτων, αλλά ο προσεγμένος ρυθμός και η αίσθηση ότι η κουζίνα διαβάζει τον ρυθμό σας. Το προσωπικό ελέγχει με χαμόγελα που μοιάζουν γνήσια παρά παραστατικά, προσφέροντας προτάσεις κρασιού και περιστασιακά μοιράζεται μια γρήγορη σημείωση για τα συστατικά ή την προέλευση ενός συγκεκριμένου βοτάνου. Όταν ζητάμε ένα καθαριστικό ουρανίσκου, ο σερβιτόρος φέρνει ένα μικρό τελείωμα με γεύση μέντας -δροσερό και αναζωογονητικό- πριν προχωρήσουμε στο επιδόρπιο. Για να το συνδυάσουμε με τους μεζέδες, επιλέγουμε μερικά κυπριακά ποτά. Ένα τοπικό λευκό κρασί φέρνει έντονα εσπεριδοειδή και πετρώδη ορυκτότητα που διαπερνά τον πλούτο των τηγανητών και ψημένων πιάτων. Για κάτι πιο γλυκό και πιο απολαυστικό, η Κουμανταρία -ένα παραδοσιακό κυπριακό κρασί επιδόρπιου- προσφέρει νότες καραμέλας και μια μακρά, μελωμένη επίγευση που διαρκεί ευχάριστα καθώς η νύχτα βαθαίνει. Αν η μπύρα σας αρέσει περισσότερο, υπάρχει μια επιλογή από βαρέλι που παραμένει τραγανή και δροσιστική ανάμεσα στις μπουκιές. Και καθώς η συζήτηση κυλάει, ένας δυνατός κυπριακός καφές ολοκληρώνει τη γευσιγνωσία με μια έντονη, καφεϊνούχα νότα που σας ζεσταίνει από μέσα προς τα έξω. Το επιδόρπιο έρχεται ως τελική πινελιά - μερικές μπουκιές ζύμης, ίσως μπακλαβάς με φιστίκι Αιγίνης και λίγο μέλι, ισορροπημένες από λεπτές στρώσεις και μια λεπτή γεύση ξηρών καρπών. Είναι μια γλυκιά κόντα σε ένα γλέντι που ένιωθε τόσο εορταστικό όσο και παρήγορο, μια υπενθύμιση ότι τα γεύματα εδώ δεν είναι μόνο για καύσιμο, αλλά για κοινές στιγμές με φίλους, οικογένεια και αγνώστους που γρήγορα νιώθουν σαν μέρος του κύκλου σας. Αν σχεδιάζετε μια επίσκεψη, μερικές πρακτικές σημειώσεις μπορεί να σας βοηθήσουν: Η ταβέρνα Φίλιππος είναι δημοφιλής και δεν είναι ασυνήθιστο η πολύβουη τραπεζαρία να γεμίζει γρήγορα, ειδικά τα βράδια του Σαββατοκύριακου. Σκεφτείτε να φτάσετε λίγο νωρίτερα ή να κάνετε κράτηση αν ελπίζετε σε μια συγκεκριμένη ώρα. Η ατμόσφαιρα είναι χαλαρή και οικογενειακή, οπότε η casual ενδυμασία ταιριάζει απόλυτα. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για παρέες, οικογενειακές συγκεντρώσεις ή ένα χαλαρό βράδυ όπου θέλετε να δοκιμάσετε ένα ευρύ φάσμα κυπριακών γεύσεων χωρίς να δεσμευτείτε σε ένα μόνο πιάτο. Συνολικά, αυτό είναι ένα μέρος που ανταποκρίνεται στη φήμη του. Οι μεζέδες είναι γενναιόδωροι, προσεκτικά συνταγμένοι και σχεδιασμένοι για να μοιράζονται, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για μια μεγάλη βραδινή έξοδο με συζήτηση. Αφού αδειάσουν όλα τα πιάτα, φεύγετε όχι μόνο χορτάτοι αλλά και εμπλουτισμένοι - γευόμενοι την ψυχή του νησιού μέσα από τον αέρα με θαλασσινό αλάτι, τα ηλιόλουστα βότανα και τη ζεστασιά μιας ταβέρνας που έχει αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου στον Στρόβολο, σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο από το κέντρο της Λευκωσίας. Μια βραδιά στην Ταβέρνα Φίλιππος μοιάζει με μια μικρή γιορτή της κυπριακής ζωής και πιθανότατα θα βρείτε τον εαυτό σας να σχεδιάζει την επιστροφή σας πριν καν βγείτε έξω. Αν έχετε απολαύσει ένα παρόμοιο ταξίδι, θα πρέπει να συνδεθείτε με το μέρος και διαδικτυακά—@taverna_filippos στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και μην ξεχάσετε να κάνετε tag τις δικές σας αναμνήσεις από μεζέδες με το #Nicosia. Αυτή είναι μια ταβέρνα που προσκαλεί ιστορίες όσο σερβίρει φαγητό, και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί παραμένει μια αγαπημένη, βραβευμένη επιλογή τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες.

Eine preisgekrönte und bei vielen beliebte Taverne, also konnten wir uns die Chance, sie zu besuchen, nicht entgehen lassen! Wir folgten dem aromatischen Sog zypriotischer Gewürze zur @taverna_filippos in Strovolos, #Nikosia, einem Ort, auf den viele Einheimische schwören, um den authentischen Geschmack der Insel zu erleben. Sobald Sie hereinkommen, spüren Sie die Wärme, die diesen Ort seit Jahren lebendig hält – ein Versprechen, dass Sie gleich ein echtes zypriotische Festmahl erleben werden. Der Empfang ist unmittelbar und entspannt. Ein Gastgeber mit einem breiten Lächeln begrüßt Sie, als wären Sie bei einem Familientreffen und nicht in einem Restaurant angekommen. Der Speisesaal erstrahlt in bernsteinfarbenem Licht, mit holzgetäfelten Wänden und Keramikfliesen, die an Generationen von Tavernenabenden erinnern. Musik – ein Hauch traditioneller zypriotischer Melodien – liegt in der Luft und vermischt sich mit dem Summen der Gespräche und dem Klirren der Gläser. Es fühlt sich zeitlos an, wie ein Ort, an den Sie ab und zu zurückkehren und in einer vertrauten Umgebung immer noch etwas Neues entdecken könnten. Wir entscheiden uns für Meze, Herz und Seele der zypriotischen Küche, und wir haben keinen Grund zur Eile. Das Personal erklärt das Konzept mit einer Mischung aus Stolz und Gastfreundschaft und überlässt das Essen dem Tempo. Ihr großzügiges Meze kostet €… (der Preis auf der Speisekarte schwankt je nach Marktlage, eine Erinnerung daran, wie sehr dieses Lokal saisonale Zutaten und lokale Produzenten ehrt). Mit einem Wink an die Küche beginnt der Gang. Die erste Welle wird auf einem langen Holzbrett serviert: warmes, kissenweiches Brot, mit Olivenöl zum Dippen bestrichen, eine kleine Schale mit salzigen Oliven und drei Dips, die den Gaumen sofort wecken. Tzatziki kühlt den Mund mit Gurke und Knoblauch, ein strahlender Kontrapunkt zur rauchigen Melitzanosalata (geröstete Aubergine), die einen Hauch von Röstaromen und Kreuzkümmel in sich trägt. Eine Schüssel Hummus glänzt mit Zitrone und Tahini, seine sesamartige Textur lädt zu einem langen, langsamen Dippen ein. Die Aromen sind klar, lebendig und unverkennbar zypriotisch, jeder Bissen balanciert Salz, Säure und einen Hauch Süße vom Olivenöl. Von da an trudeln immer mehr kleine Teller ein, und Sie erkennen, dass Sie nicht nur Essen probieren – Sie durchqueren eine Landschaft zypriotischer Erinnerungen. Als Nächstes kommt gegrillter Halloumi, dessen Ränder zu einer knackigen Süße karamellisiert sind, während der Käse innen weich und elastisch bleibt. Ein Spritzer Zitrone darüber hellt den Geschmack auf, und eine Prise Oregano sorgt für eine sonnige Kräuternote, die Sie ohne zu wissen warum zum Lächeln bringt. Dann treffen wir auf Koupepia (gefüllte Weinblätter) und leichte, kräuterbetonte Keftedes (Fleischbällchen), die zart und saftig statt krümelig sind. Die Texturen sind eine Freude: cremig, rauchig, würzig, knackig, alles in einem einzigen, zufriedenstellenden Konvoi. Die Höhepunkte des Buffets sind für uns die Showstopper, die in einer Taverne fast zeremoniell wirken. Gegrillter Oktopus, zart und vom Grill geküsst, wird mit einem zitronigen Abgang und einer Prise Kapern serviert, die die ozeanische Süße aufhellen. Ein Teller Lountza – Zyperns beliebtes geräuchertes Schweinefilet – bietet einen rauchigen, leicht salzigen Happen, perfekt mit Löffeln Dorfsalat, der Tomaten, Gurken, Paprika und cremigen Feta zu einem erfrischenden Chor vereint. Eine kleine Portion Fava (gelbes Spalterbsenpüree) präsentiert eine seidige, kichererbsenartige Fülle, die unerwartet und wohltuend auf der Zunge verweilt. Jedes Gericht scheint dazu gedacht, mit einem Glas etwas Lokalem zu harmonieren, und lädt zum langsamen Genießen statt zum schnellen Verschlingen ein. Was das Erlebnis zu etwas Besonderem macht, ist nicht nur die Fülle der Gerichte, sondern auch das durchdachte Tempo und das Gefühl, dass die Küche Ihren Rhythmus liest. Das Personal meldet sich mit einem Lächeln, das echt und nicht gespielt wirkt, gibt Weinempfehlungen und teilt gelegentlich eine kurze Anmerkung zu den Zutaten oder der Herkunft eines bestimmten Krauts mit. Als wir nach einem Gaumenreiniger fragen, bringt der Kellner einen kleinen minzigen Abschluss – kühlend und erfrischend – bevor wir zum Dessert übergehen. Als Begleitung zu den Meze entscheiden wir uns für ein paar zypriotische Getränke. Ein lokaler Weißwein bringt frische Zitrusnoten und eine steinige Mineralität, die die Schwere der frittierten und gegrillten Gerichte durchbricht. Wenn Sie es etwas süßer und üppiger mögen, bietet Commandaria – ein traditioneller zypriotischer Dessertwein – Karamellnoten und einen langen, honigartigen Abgang, der angenehm nachklingt, während die Nacht fortschreitet. Wenn Ihnen Bier lieber ist, gibt es eine Auswahl vom Fass, die zwischen den Bissen frisch und erfrischend bleibt. Und während die Unterhaltung fließt, beschließt ein kräftiger zypriotischer Kaffee die Verkostung mit einer kräftigen, koffeinhaltigen Note, die Sie von innen heraus wärmt. Als krönender Abschluss folgt das Dessert – ein paar Gebäckstücke, vielleicht Baklava mit Pistazien und einem Spritzer Honig, abgerundet durch blättrige Schichten und eine zarte Nussnote. Es ist ein süßer Ausklang eines Festmahls, das sowohl feierlich als auch beruhigend war, eine Erinnerung daran, dass es bei den Mahlzeiten hier nicht nur um Energie geht, sondern um gemeinsame Momente mit Freunden, Familie und Fremden, die sich schnell wie ein Teil Ihres Kreises anfühlen. Wenn Sie einen Besuch planen, könnten ein paar praktische Hinweise hilfreich sein: Die Taverna Filippos ist beliebt und es ist nicht ungewöhnlich, dass sich der geschäftige Speisesaal schnell füllt, besonders an Wochenendabenden. Erwägen Sie, etwas früher zu kommen oder zu reservieren, wenn Sie auf einen bestimmten Zeitrahmen hoffen. Die Atmosphäre ist entspannt und familiär, also passt legere Kleidung genau. Es ist ein großartiger Ort für Gruppen, Familienfeiern oder einen gemütlichen Abend, an dem Sie ein breites Spektrum zypriotischer Aromen probieren möchten, ohne sich auf ein einziges Gericht festzulegen. Insgesamt ist dies ein Ort, der seinem Ruf gerecht wird. Die Meze sind großzügig, sorgfältig zusammengestellt und zum Teilen gedacht, was sie perfekt für einen langen Abend mit Gesprächen macht. Nachdem alle Teller leergeräumt sind, gehen Sie nicht nur satt, sondern auch bereichert – Sie schmecken die Seele der Insel durch die salzige Meeresluft, die sonnenverwöhnten Kräuter und die Wärme einer Taverne in Strovolos, nur eine kurze Autofahrt vom Zentrum Nikosias entfernt. Ein Abend in der Taverna Filippos fühlt sich wie eine kleine Feier des zypriotischen Lebens an, und wahrscheinlich planen Sie schon Ihre Rückkehr, bevor Sie den Raum betreten. Wenn Sie eine ähnliche Erfahrung gemacht haben, sollten Sie sich auch online mit dem Ort verbinden – @taverna_filippos in den sozialen Medien, und vergessen Sie nicht, Ihre eigenen Meze-Erinnerungen mit #Nicosia zu taggen. Diese Taverne lädt ebenso zu Geschichten ein wie zum Essen, und es ist leicht zu verstehen, warum sie bei Einheimischen und Besuchern gleichermaßen eine beliebte und preisgekrönte Wahl bleibt.