Το Mezze al a Rous ήταν πάντα ένα στάδιο γαστρονομικής εξέλιξης και η άφιξη του Κεφαλαίου VII σηματοδοτεί ένα ακόμη κεφάλαιο στη συνεχή δέσμευσή του για αριστεία. Έφτασα ένα απαλά φωτισμένο βράδυ Πέμπτης, όταν ο δρόμος έξω βούιζε από την ήσυχη ενέργεια μιας πόλης που έφευγε πριν από το Σαββατοκύριακο. Ένα θερμό καλωσόρισμα από τον οικοδεσπότη έδωσε τον τόνο: ένα τραγανό χαμόγελο, ένας γρήγορος έλεγχος της κράτησής μου και μια υπόσχεση ότι απόψε θα ξεδιπλωνόταν ως μια γαστρονομική συζήτηση και όχι ως ένα απλό γεύμα. Άφιξη και ατμόσφαιρα Τη στιγμή που μπήκα μέσα, το Mezze al a Rous με τύλιξε σε μια ζεστή, κεχριμπαρένια λάμψη. Το δωμάτιο είναι κομψά διακοσμημένο με αποχρώσεις τερακότας, ορειχάλκινες πινελιές και πολυτελή καθίσματα που προσκαλούν τη συζήτηση όσο και την άνεση. Απαλά αραβικά βινύλια ξεπηδούν από ένα διακριτικό ηχείο, μια καλαίσθητη αναφορά στις τοπικές επιρροές του εστιατορίου χωρίς να εκτρέπονται σε νοσταλγία. Μια ανοιχτή κουζίνα στη μία πλευρά έδινε μια γεύση από σεφ εν ώρα εργασίας - ψητά άκρα αρνιού που μετατρέπουν ένα τέλειο χάλκινο, σουσάμι χούμους, χτυπημένο σε ένα σατινέ απαλό φινίρισμα. Ο αέρας ήταν αρωματισμένος με εσπεριδοειδή, ελαιόλαδο και το καπνιστό φιλί μιας σχάρας, ένα αισθητηριακό προοίμιο για το ταξίδι γευσιγνωσίας που με περιμένει. Διαδικασία κράτησης και παραγγελίας Είχα κάνει κράτηση μέσω της εφαρμογής του εστιατορίου, επιλέγοντας μια θέση στο παράθυρο που πρόσφερε μερική θέα στην τραπεζαρία και το θέατρο της κουζίνας. Μόλις καθίσαμε, ένας σερβιτόρος παρουσίασε το Κεφάλαιο VII με μια αυτοπεποίθηση, σχεδόν συνωμοτική ατμόσφαιρα, σαν να μοιράζεται ένα καλά φυλαγμένο μυστικό. Η ιδέα είναι απλή και κοινωνική: ένα μενού μεζέδων που μοιράζεται, σχεδιασμένο να απολαμβάνεται σε μια ακολουθία, επιτρέποντας στις γεύσεις να ξεδιπλώνονται και στις συζητήσεις να μετατοπίζονται από πιάτο σε πιάτο. Το προσωπικό εξήγησε ότι το Κεφάλαιο VII δεν είναι ένα σταθερό γεύμα. Αντίθετα, οι επισκέπτες μπορούν να επιμεληθούν την εμπειρία τους με ένα προτεινόμενο σύνολο πιάτων, συνήθως 4 έως 6 πιάτα για μια ισορροπημένη γευσιγνωσία, με την επιλογή να προσθέσουν περισσότερα καθώς εξελίσσεται η βραδιά. Ξεκινώντας το ταξίδι: τι υπάρχει στο Κεφάλαιο VII Ο σερβιτόρος με ξενάγησε στη νέα ιδέα της κοινής χρήσης μεζέδων. Το Κεφάλαιο VII δίνει έμφαση στην κοινή τραπεζαρία, όπου κάθε πιάτο είναι μια σκόπιμη επιλογή που αποσκοπεί στην πυροδότηση συζήτησης και σύνδεσης. Οι επιλογές κυμαίνονται από χορτοφαγικά πιάτα, θαλασσινά και κρέας, καθένα από τα οποία παρασκευάζεται με μια μοντέρνα φινέτσα που σέβεται την παράδοση, ενώ παράλληλα προσκαλεί σε παιχνιδιάρικες επανερμηνείες. Εκτίμησα την ευελιξία του προσωπικού: αν ένα πιάτο ήταν πολύ πικάντικο, πολύ ήπιο ή αν ένας επισκέπτης προτιμούσε περισσότερα χόρτα ή τραγανά, οι αντικαταστάσεις ή οι προσαρμογές ήταν ευπρόσδεκτες χωρίς κόπο. Λίστα μεζέδων και σημειώσεις γευσιγνωσίας. Ξεκινήσαμε με τρία μικρά σνακ που ετοίμασαν το τραπέζι για τη βραδιά: - Κρεμώδης χτυπημένη φέτα με μέλι και σουσάμι, σερβιρισμένη με ζεστή πίτα. Αυτό το ορεκτικό ήταν μια πλούσια ισορροπία αλατιού και γλυκού, με την έντονη γεύση της φέτας να μαλακώνει από το μέλι και το τραγανό σουσάμι. Η πίτα έφτασε αρκετά ζεστή ώστε να λυγίζει χωρίς να σπάει, ιδανική για να ρουφήξει και την τελευταία σπιθαμή φέτας. - Χούμους, βελούδινος και πλούσιος, ολοκληρώνεται με μια σταγόνα ελαιόλαδου και πασπάλισμα πάπρικας. Ένα μικρό μπολ με θεϊκά απαλό χούμους με μια ελαφριά δόση σκόρδου επέτρεψε στο ελαιόλαδο να απλωθεί στην επιφάνεια, φέρνοντας μια νότα λεμονιού που φώτιζε τον ουρανίσκο χωρίς να υπερισχύει των ρεβιθιών. - Ψητό χαλούμι με ξύσμα λεμονιού και λάδι βοτάνων. Το χαλούμι προσέφερε μια έντονη αντίσταση που έδωσε τη θέση του σε ένα κρεμώδες κέντρο, έντονη λάμψη λεμονιού και μια πινελιά βοτανικού ελαίου που ανέβασε τη φυσική αλμυρότητα του τυριού χωρίς να το πνίξει. Το επόμενο κύμα έφτασε με πιο έντονες αντιθέσεις: - Χταπόδι στα κάρβουνα με εσπεριδοειδή και μάραθο. Το χταπόδι ήταν τρυφερό, ο δακτύλιος στα κάρβουνα προσέδιδε μια καπνιστή νότα που εξισορροπούσε τη λάμψη των εσπεριδοειδών και τη φρεσκάδα του μάραθου. Ήταν ένα πιάτο που προσκαλούσε αργά, προσεκτικά τσιμπήματα, αφήνοντας τις γεύσεις καπνού και λεμονιού να αναμειχθούν στο στόμα. - Κεφτέδες αρνιού με γλάσο ροδιού. Κιμάς αρνιού, με βότανα και αρώματα, γλασαρισμένος με μια ελαφριά απόχρωση ροδιού που έδινε μια γλυκόξινη γυαλάδα. Κάθε μπουκιά προσέφερε μια μικρή αντίσταση ακολουθούμενη από ζουμερό, αρωματικό κρέας, που ολοκληρώθηκε με μια ελαφριά γεύση μέντας και μια κρούστα με σουσάμι. - Καπνιστή μελιτζάνα με ψίθυρο miso. Η μελιτζάνα απέδωσε ένα κρεμώδες εσωτερικό με καπνιστή εξωτερική όψη, που αντισταθμίστηκε από μια διακριτική χροιά miso που πρόσθετε βάθος και μια νότα umami. Αυτό το πιάτο έμοιαζε με την ψυχή της Μεσογείου που συναντούσε την κομψότητα της Ανατολικής Ασίας σε μια μόνο, χορταστική μπουκιά. - Ψητά λαχανικά με σουμάκ και μυρωδικά. Ένα ζωηρό μείγμα - καραμελωμένες πιπεριές, κολοκυθάκια και κρεμμύδια - ολοκληρώθηκε με μια λαμπερή, λεμονάτη γεύση από το σουμάκ. Προσέφερε μια ανάπαυλα από τον πλούτο του κρέατος και των γαλακτοκομικών, ένα τραγανό αντίστιγμα που κράτησε το τραπέζι ισορροπημένο και ζωντανό. Για να ολοκληρώσω, ένα λεπτό επιδόρπιο και μια επιλογή χωνευτικού. Για επιδόρπιο, επέλεξα κάτι ελαφρύ για να καθαρίσω τον ουρανίσκο μετά την ένταση αυτού του πρώτου κύματος: μια πανακότα με άνθη πορτοκαλιάς, γαρνιρισμένη με τριμμένο φιστίκι και μια σταγόνα μέλι. Ήταν αρωματική και απαλή, με μια απαλή γλυκύτητα που παρέμεινε αρκετή για να ολοκληρώσει τη βραδιά. Ένα μικρό ποτήρι τσάι μέντας, σερβιρισμένο με μια πινελιά κάρδαμου, προσέφερε ένα δροσιστικό τελείωμα που επέτρεπε στις γεύσεις από το τραπέζι να κατακαθίσουν αργά. Σερβίρισμα και ρυθμός Αυτό που ξεχώριζε περισσότερο ήταν ο ρυθμός. Η ομάδα της κουζίνας και του ορόφου συντόνιζε τον χρόνο, έτσι ώστε κάθε πιάτο να έφτανε καθώς μια νέα συζήτηση ήταν έτοιμη να ξεκινήσει. Ο σερβιτόρος μας έκανε check in με χαριτωμένο ρυθμό—δεν αιωρούνταν ποτέ, πάντα έτοιμος να εξηγήσει ένα πιάτο, να προτείνει έναν συνδυασμό ή να προσαρμόσει τα επίπεδα μπαχαρικών ανάλογα με το γούστο. Η γνώση του προσωπικού για το Κεφάλαιο VII ήταν εμφανής. Μπορούσαν να αναδείξουν την προέλευση ενός πιάτου, την τεχνική του σεφ και την επιθυμητή υφή χωρίς να ακούγονται πρόβες. Αυτό έμοιαζε λιγότερο με παράσταση σε εστιατόριο και περισσότερο με ένα επιμελημένο δείπνο με φίλους που περιστασιακά διοργάνωναν μια ιδιωτική γευσιγνωσία. Συνδυασμοί ποτών και αξία: Ένα τραγανό Ασύρτικο συμπλήρωνε ιδιαίτερα καλά τα πιάτα με θαλασσινά, η ορυκτότητά του αναδείκνυε τις νότες εσπεριδοειδών από τα πιάτα με χταπόδι και μελιτζάνα. Ένα ελαφρώς ηλιόλουστο λευκό κρασί με κουκούτσια και αλμυρή επίγευση συμβάδιζε με τα λιπαρά και την καυστικότητα των πιάτων, ενώ ένα δυνατό κόκκινο προσέφερε ένα σίγουρο αντίστιγμα στον κεφτέ αρνιού. Για τους μη πότες, το mocktail του οίκου με μέντα παρείχε μια αναζωογονητική, καθαριστική εναλλακτική λύση. Όσον αφορά την αξία, η εμπειρία τοποθετείται σαφώς ως ένα εκλεπτυσμένο δείπνο και όχι ως ένα απλό σνακ. Η ιδέα της κοινής χρήσης μεζέδων ενθαρρύνει μια κοινωνική προσέγγιση πολλαπλών πιάτων, η οποία μπορεί να είναι ιδανική για παρέες ή για μια γκουρμέ βραδιά για δύο. Το κόστος ανά άτομο αυξάνεται με τον αριθμό των πιάτων που επιλέγονται, αλλά η ποιότητα των υλικών, η λεπτή γεύση στα καρυκεύματα και η προσεγμένη παρουσίαση δικαιολογούν το κόστος για μια αξέχαστη βραδινή έξοδο. Πρακτικές συμβουλές για μελλοντικές επισκέψεις - Κάντε κράτηση εκ των προτέρων, ειδικά τα Σαββατοκύριακα. Το Κεφάλαιο VII είναι ένα δημοφιλές πόλο έλξης τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους επισκέπτες. - Εάν είστε νέοι στον κόσμο των μεζέδων, ζητήστε από τον σερβιτόρο να σας καθοδηγήσει στο προτεινόμενο σετ και να σας προτείνει ένα πρόγραμμα που να ταιριάζει στο μέγεθος της ομάδας σας. - Μοιραστείτε το με φίλους: η ομορφιά των μεζέδων βρίσκεται στη συζήτηση γύρω από το τραπέζι. Σκεφτείτε μια παρέα τεσσάρων έως έξι ατόμων για την πλήρη εμπειρία του Κεφαλαίου VII. - Σημειώστε τις διατροφικές σας προτιμήσεις εκ των προτέρων. Η κουζίνα είναι εξυπηρετική και οι αντικαταστάσεις ή οι τροποποιήσεις είναι συνήθως ευπρόσδεκτες. - Φτάστε λίγο νωρίς για να απολαύσετε ένα ποτό πριν το δείπνο ή για να απολαύσετε την ατμόσφαιρα χωρίς βιασύνη. Ετυμηγορία Το Κεφάλαιο VII είναι κάτι περισσότερο από ένα νέο μενού. Πρόκειται για μια προσεκτικά σχεδιασμένη φιλοσοφία μοιράσματος και συζήτησης, η οποία βασίζεται στη διαρκή επιδίωξη του Mezze al a Rous για γαστρονομική αριστεία. Τα πιάτα επιδεικνύουν αυθεντικότητα σε ισορροπία με τη σύγχρονη φινέτσα, διατηρώντας το πνεύμα των μεζέδων, ενώ παράλληλα προσκαλούν σε παιχνιδιάρικους πειραματισμούς. Το προσωπικό και η ατμόσφαιρα αναβαθμίζουν ολόκληρη την εμπειρία, μετατρέποντας ένα δείπνο σε διάλογο μεταξύ παράδοσης και σύγχρονης γαστρονομίας. Αν αναζητάτε μια γαστρονομική εμπειρία που να σας δίνει την αίσθηση οικειότητας και εξερεύνησης, αξίζει να κάνετε κράτηση για μια βραδιά με το Chapter VII. Είναι ένας εορτασμός κοινών πιάτων, ακριβούς τεχνικής και ενός εστιατορίου που συνεχίζει να εξελίσσεται με γεύση, υφή και συζήτηση.

Das Mezze al a Rous war schon immer eine Bühne für kulinarische Evolution, und die Eröffnung von Chapter VII markiert ein weiteres Kapitel in seinem fortwährenden Engagement für Exzellenz. Ich kam an einem sanft beleuchteten Donnerstagabend an, als die Straße draußen von der ruhigen Energie einer Stadt summte, die vor dem Wochenende ausklingt. Ein herzliches Willkommen vom Gastgeber gab den Ton an: ein strahlendes Lächeln, ein kurzer Blick auf meine Reservierung und das Versprechen, dass sich dieser Abend eher als kulinarisches Gespräch denn als einfaches Essen entwickeln würde. Ankunft und Ambiente Vom ersten Moment an, als ich das Mezze al a Rous betrat, hüllte mich ein warmer, bernsteinfarbener Schein ein. Der Raum ist elegant in Terrakottatönen, mit Messingakzenten und Plüschsitzen eingerichtet, die zu Gesprächen ebenso einladen wie zum Gemütlichen. Sanfte arabische Vinylmusik dringt aus einem diskreten Lautsprecher, eine geschmackvolle Anspielung auf die regionalen Einflüsse des Restaurants, ohne in Nostalgie abzugleiten. Durch eine offene Küche an der Seite konnte man die Köche bei der Arbeit beobachten – gegrillte Lammränder werden zu einer perfekten Bronzefarbe, mit Sesam gespickter Hummus wird zu einem samtweichen Finish verarbeitet. Die Luft war erfüllt von Zitrusfrüchten, Olivenöl und dem rauchigen Duft eines Grills, ein sinnlicher Auftakt für das bevorstehende Geschmackserlebnis. Reservierung und Bestellung: Ich hatte über die App des Restaurants gebucht und einen Fensterplatz gewählt, von dem aus ich einen teilweisen Blick auf den Speisesaal und das Küchentheater hatte. Nachdem ich Platz genommen hatte, stellte ein Kellner Chapter VII mit selbstbewusster, fast verschwörerischer Miene vor, als würde er ein gut gehütetes Geheimnis verraten. Das Konzept ist einfach und gesellig: ein Mezze-Sharing-Menü, das nacheinander genossen werden soll, damit sich die Aromen entfalten und die Gespräche von Teller zu Teller schweifen können. Das Personal erklärte, dass Chapter VII kein festes Festmahl sei; vielmehr können die Gäste ihr Erlebnis mit einem empfohlenen Set an Gerichten zusammenstellen, normalerweise 4 bis 6 Teller für eine ausgewogene Verkostung, mit der Option, im Laufe des Abends weitere hinzuzufügen. Beginn der Reise: Was ist in Kapitel VII? Der Kellner führte mich durch das neue Mezze-Sharing-Konzept. Kapitel VII legt den Schwerpunkt auf gemeinschaftliches Essen, wo jeder Teller eine bewusste Wahl ist, die Gespräche und Kontakte anregen soll. Die Optionen umfassen vegetarische Gerichte, Meeresfrüchte und Fleisch, alles mit moderner Finesse zubereitet, die die Tradition respektiert und gleichzeitig zu spielerischen Neuinterpretationen einlädt. Ich schätzte die Flexibilität des Personals: Wenn ein Gericht zu scharf oder zu mild war oder ein Gast mehr Grünzeug oder Knuspriges bevorzugte, wurden Ersetzungen oder Anpassungen ohne viel Aufhebens entgegengenommen. Mezze-Angebot und Verkostungsnotizen Wir begannen mit drei kleinen Häppchen, die den Tisch für den Abend deckten: – Cremig geschlagener Feta mit Honig und Sesam, serviert mit warmem Pitabrot. Diese Vorspeise war eine opulente Balance aus salzig und süß, die säuerliche Note des Fetas wurde durch den Honigguss und das knusprige Sesambrot abgemildert. Das Pitabrot kam warm genug an, um es zu biegen, ohne zu brechen – perfekt, um auch das letzte Stückchen Feta aufzusaugen. - Hummus, samtig und reichhaltig, verfeinert mit einem Schuss Olivenöl und einer Prise Paprika. Eine kleine Schüssel himmlisch cremiger Hummus mit einem Hauch Knoblauch ließ das Olivenöl über die Oberfläche gleiten und trug einen Hauch Zitrone mit sich, der den Gaumen erheiterte, ohne die nussigen Kichererbsen zu überdecken. - Gegrillter Halloumi mit Zitronenschale und Kräuteröl. Der Halloumi leistete einen quietschenden Widerstand, der einer cremigen Mitte, einem scharfen Zitronengeschmack und einem Spritzer Kräuteröl wich, der die natürliche Salzigkeit des Käses aufhob, ohne sie zu übertönen. Die nächste Welle kam mit kräftigeren Kontrasten: - Gegrillter Oktopus mit Zitrusfrüchten und Fenchel. Der Oktopus war zart, sein gerösteter Rand verlieh ihm eine rauchige Note, die die Zitrusfrische und die Frische des Fenchels ausglich. Es war ein Gericht, das zu langsamen, bewussten Bissen einlud und Rauch- und Zitronengeschmack im Mund vermischen ließ. - Lamm-Kofta mit Granatapfelglasur. Lammhackfleisch, würzig und aromatisch, glasiert mit einer Granatapfelreduktion, die ihm einen süß-säuerlichen Glanz verlieh. Jeder Bissen bot einen kleinen Widerstand, gefolgt von saftigem, duftendem Fleisch, abgerundet mit einem Hauch von Minze und einer Kruste aus Sesam. – Geräucherte Aubergine mit einem Hauch von Miso. Die Aubergine ergab ein cremiges Inneres mit einer rauchigen Außenseite, ausgeglichen durch einen subtilen Miso-Ton, der Tiefe und einen Umami-Kick hinzufügte. Dieses Gericht fühlte sich an, als ob die Seele des Mittelmeers auf die Eleganz Ostasiens in einem einzigen, zufriedenstellenden Bissen trifft. – Geröstetes Gemüse mit Sumach und Kräutern. Eine lebendige Mischung – karamellisierte Paprika, Zucchini und Zwiebeln – abgerundet mit einer hellen, zitronigen Note vom Sumach. Es bot eine Erholung von der Schwere des Fleisches und der Milchprodukte, ein knackiger Kontrapunkt, der die Tafel zum Teilen ausgewogen und lebendig hielt. Zum Abschluss ein feines Dessert und ein Digestif. Zum Nachtisch wählte ich etwas Leichtes, um den Gaumen nach der Intensität der ersten Welle zu reinigen: eine Orangenblüten-Panna-Cotta mit zerstoßenen Pistazien und einem Spritzer Honig. Sie war duftend und weich, mit einer sanften Süße, die gerade lange genug nachklingt, um den Abend abzurunden. Ein kleines Glas Pfefferminztee, serviert mit einem Hauch Kardamom, sorgte für einen erfrischenden Abschluss, bei dem sich die Aromen vom Tisch langsam entfalten konnten. Service und Tempo Was am meisten auffiel, war das Tempo. Das Küchen- und Serviceteam stimmte das Timing so ab, dass jeder Gang genau dann kam, wenn ein neues Gespräch beginnen wollte. Unser Kellner meldete sich mit anmutiger Kadenz – nie abwesend, immer bereit, ein Gericht zu erklären, eine Kombination vorzuschlagen oder die Gewürzmenge dem Geschmack anzupassen. Die Kenntnisse des Personals in Bezug auf Kapitel VII waren offensichtlich; sie konnten die Herkunft eines Gerichts, die Technik des Küchenchefs und die beabsichtigte Konsistenz hervorheben, ohne einstudiert zu klingen. Dies fühlte sich weniger wie eine Restaurantvorstellung an, sondern eher wie ein kuratiertes Abendessen mit Freunden, die gelegentlich eine private Verkostung veranstalteten. Getränkepaarungen und Preis-Leistungs-Verhältnis Ein frischer Assyrtiko ergänzte die Meeresfrüchteteller besonders gut, seine Mineralität hob die Zitrusnoten der Oktopus- und Auberginengerichte hervor. Ein leicht sonnengeküsster Weißwein mit Steinen und salzigem Abgang hielt mit den Fetten und der Schärfe der Teller Schritt, während ein kräftiger Rotwein einen selbstbewussten Kontrapunkt zum Lamm-Kofta bot. Für Nichttrinker war der hausgemachte, mit Minze angereicherte Mocktail eine erfrischende, den Gaumen reinigende Alternative. Was das Preis-Leistungs-Verhältnis angeht, ist das Erlebnis eindeutig als kultiviertes Speiseereignis und nicht als zwangloser Snack positioniert. Das Mezze-Sharing-Konzept fördert ein geselliges Miteinander mit mehreren Tellern, was ideal für Gruppen oder einen Feinschmeckerabend zu zweit sein kann. Der Preis pro Person steigt mit der Anzahl der gewählten Teller, aber die Qualität der Zutaten, die Nuancen der Würzung und die durchdachte Präsentation rechtfertigen die Ausgaben für einen unvergesslichen Abend. Praktische Tipps für zukünftige Besuche - Reservieren Sie im Voraus, besonders an Wochenenden; Chapter VII ist ein beliebter Anziehungspunkt für Einheimische und Besucher. - Wenn Sie Mezze noch nicht kennen, bitten Sie den Kellner, Sie durch die empfohlenen Gerichte zu führen und Ihnen einen Speiseplan vorzuschlagen, der zu Ihrer Gruppengröße passt. - Teilen Sie mit Freunden: Das Schöne an Mezze ist die Unterhaltung am Tisch. Für das volle Chapter VII-Erlebnis sollten Sie eine Gruppe von vier bis sechs Personen wählen. - Geben Sie Ernährungswünsche im Voraus bekannt. Die Küche ist entgegenkommend und Änderungen sind in der Regel willkommen. - Kommen Sie etwas früher, um einen Aperitif zu genießen oder die Atmosphäre in Ruhe aufzusaugen. Fazit Chapter VII ist mehr als nur eine neue Speisekarte; es ist eine sorgfältig ausgearbeitete Philosophie des Teilens und der Unterhaltung, die auf dem anhaltenden Streben des Mezze al a Rous nach kulinarischer Exzellenz basiert. Die Gerichte zeugen von Authentizität, ausbalanciert mit moderner Raffinesse, bewahren den Geist von Mezze und laden gleichzeitig zum spielerischen Experimentieren ein. Das Personal und das Ambiente runden das Gesamterlebnis ab und machen das Abendessen zu einem Dialog zwischen Tradition und zeitgenössischer Gastronomie. Wenn Sie ein kulinarisches Erlebnis suchen, das sowohl intim als auch erlebnisreich ist, lohnt sich ein Abend im Chapter VII. Es ist ein Fest gemeinsamer Gerichte, präziser Technik und eines Restaurants, das sich durch Geschmack, Textur und Gespräche ständig weiterentwickelt.