Ταυτότητα; Απολύτως. Είναι σαν η ιστορία να επαναλαμβάνεται κάθε εβδομάδα: Ξυπνάω με μεγάλα σχέδια, ανοίγω το ψυγείο και με κάποιο τρόπο η ανατροπή της πλοκής είναι πάντα με τη μορφή ενός σνακ. Η κάρτα μέλους στο γυμναστήριο μαζεύει σκόνη, αλλά τα email υπενθύμισης στοιβάζονται σαν αρχαίοι πάπυροι. Μέρα με τη μέρα, ο κύκλος συνεχίζεται: πρωινή αισιοδοξία, εξέγερση για απογευματινό σνακ, βραδινή προσπάθεια γυμναστικής με μια λίστα αναπαραγωγής που αποτελείται κατά 90% από παρακινητικά αποφθέγματα και 10% από ιδρώτα. Λέω στον εαυτό μου ότι είναι βραδιά καρδιοαναπνευστικής άσκησης και μετά συνειδητοποιώ ότι η καρδιοαναπνευστική μου άσκηση κυνηγάει το τελευταίο κομμάτι πίτσας στο πιάτο σαν να είναι ένα φινάλε που θα φύγει από το μυαλό μου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μοιάζουν με χρονομηχανή: #επαναλήψειςιστορίας, #αστείαmemes, #απώλεια βάρους που αναβοσβήνουν στην οθόνη σαν κάθε ετικέτα να είναι ένα μικρό κλείσιμο του ματιού από το σύμπαν. Κάνουμε κύλιση για έμπνευση, τα memes μας φτιάχνουν τη διάθεση με ηρωικές εικόνες πριν και μετά και με κάποιο τρόπο η λεζάντα "Αυτή τη φορά για τα καλά" τελειώνει ακόμα με εμένα να παραγγέλνω ένα smoothie και ένα δεύτερο δείπνο. Το χιούμορ είναι φθηνότερο από τη θεραπεία και συνοδεύεται από ένα κομμάτι γέλιου. Η ζυγαριά; Αχ, αυτός ο άστατος φίλος. Δεν είναι απλώς ένας αριθμός. Είναι ένας κύκλος διάθεσης που αλλάζει χρώμα ανάλογα με το αν ήπιατε καφέ ή σοκολάτα για πρωινό. Προσπαθούμε να ξεφύγουμε από την ιστορία με το χιούμορ, ζυγιζόμαστε σαν αρχαιολόγοι που σκάβουν για αρχαίες αλήθειες και ανακαλύπτουμε ότι τα στοιχεία είναι ως επί το πλείστον «σήμερα επέλεξα την άνεση αντί για την κατάκτηση». Παρόλα αυτά, το αστείο βοηθάει: αν η πλοκή συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, τουλάχιστον η ατάκα είναι δυνατή και απολαυστική. Ορίστε λοιπόν το σχέδιο: συνεχίστε τα γέλια, συνεχίστε να κυκλοφορούν τα memes και συνεχίστε να προσπαθείτε αύριο. Αν η ιστορία επιμένει να επαναλαμβάνεται, θα αναμίξουμε το remix - άλλη μια επανάληψη, άλλη μια μπουκιά σαλάτας, άλλη μια ευκαιρία να προσποιηθούμε ότι θα ξεκινήσουμε τη Δευτέρα. Μέχρι τότε, θα φοράμε τα δάκρυά μας με τα οποία ταυτιζόμαστε σαν κονκάρδες, θα επευφημούμε κάθε μικρή νίκη και θα αφήνουμε τα αστεία να μας οδηγούν στον επόμενο κύκλο. Άλλωστε, το χιούμορ είναι η μόνη ζυγαριά που δεν λέει ποτέ ψέματα για το καλύτερο κομμάτι: το χαμόγελο που ακολουθεί.

Nachvollziehbar? Absolut. Es ist, als würde sich die Geschichte jede Woche wiederholen: Ich wache mit großen Plänen auf, öffne den Kühlschrank, und irgendwie kommt die unerwartete Wendung immer in Form eines Snacks. Die Fitnessstudio-Mitgliedskarte verstaubt, aber die Erinnerungs-E-Mails stapeln sich wie uralte Schriftrollen. Tag für Tag geht es so weiter: Morgenoptimismus, Nachmittagssnack-Revolte, abends Fitnessstudio-Versuch mit einer Playlist, die zu 90 % aus motivierenden Sprüchen und zu 10 % aus Schweiß besteht. Ich sage mir, es ist Cardio-Abend, und dann merke ich, dass mein Cardio dem letzten Stück Pizza hinterherjagt, als wäre es ein rasantes Finale. Soziale Medien fühlen sich an wie eine Zeitmaschine: #historyrepeats, #funnymemes, #weightloss blitzen über den Bildschirm, als wäre jeder Tag ein kleines Wink des Universums. Wir scrollen nach Inspiration, Memes muntern uns mit heroischen Vorher-Nachher-Bildern auf, und irgendwie endet die Überschrift „Diesmal im Ernst“ trotzdem damit, dass ich mir einen Smoothie und ein zweites Abendessen bestelle. Humor ist billiger als Therapie, und er kommt mit Lachkonserve. Die Waage? Ach, dieser wankelmütige Freund. Sie ist nicht nur eine Zahl; sie ist ein Stimmungsring, der seine Farbe ändert, je nachdem, ob man Kaffee oder Schokolade zum Frühstück hatte. Wir versuchen, der Geschichte mit Humor zu entkommen, wiegen uns wie Archäologen auf der Suche nach alten Wahrheiten und stellen fest, dass die Beweise meist lauten: „Heute habe ich mich für Bequemlichkeit statt für Eroberung entschieden.“ Trotzdem hilft der Witz: Wenn sich die Handlung ständig wiederholt, ist die Pointe wenigstens laut und köstlich. Also, hier ist der Plan: Weiter lachen, weiter Memes zirkulieren lassen und morgen weitermachen. Wenn sich die Geschichte wiederholt, machen wir einen Remix – noch eine Wiederholung, noch ein Bissen Salat, noch eine Chance, so zu tun, als würden wir am Montag anfangen. Bis dahin tragen wir unsere Tränen wie Abzeichen, jubeln über jeden kleinen Sieg und lassen uns von den Witzen durch den nächsten Zyklus tragen. Schließlich ist Humor die einzige Waage, die niemals über das Beste lügt: das Lächeln danach.