Έχουν περάσει τρεις μήνες από την τελευταία μας επίσκεψη, και η λαχτάρα με χτύπησε πιο δυνατά από το κουδούνισμα της πόρτας καθώς επιστρέψαμε στο Nöm. Ο χώρος έλαμπε με ζεστό φωτισμό, υφές από μπαμπού και ένα βουητό χαρούμενης κουβεντούλας που τον έκανε να μοιάζει με ένα μικρό, νόστιμο μυστικό στην πόλη. Μας υποδέχτηκαν οικεία χαμόγελα και ένα μενού που μας έκανε να νιώθουμε ταυτόχρονα παρήγορο και περιπετειώδες, μια απόδειξη του γιατί συνεχίζαμε να σκεφτόμαστε αυτό το μέρος ακόμα και μετά από τόσο καιρό. Η ροή των παραγγελιών ήταν φιλόξενα γρήγορη. Στραφήκαμε στην ουρά του πάγκου, σαρώνοντας έναν πίνακα που έλαμπε με ένα μείγμα από bao buns, βασικά πιάτα για brunch και έξυπνες παραλλαγές κλασικών πιάτων. Το προσωπικό μας ρώτησε αν θέλαμε μια «πτήση bao» για να δοκιμάσουμε μερικές γεμίσεις και μας πρόσφερε προσεγμένους συνδυασμούς - σαλάτα κινόα για ένα λαμπερό αντίστιγμα, τοστ αβοκάντο για μια κρεμώδη, με γεύση λάιμ μπουκιά, και μερικές πιο χορταστικές επιλογές για να ολοκληρώσουν το τραπέζι. Ένιωσα σαν μια πρόσκληση να επιμεληθούμε το δικό μας γευστικό ταξίδι αντί για ένα αυστηρό μενού. Ενώ περιμέναμε, η κουζίνα άνοιξε με τρόπο που έκανε το εστιατόριο να φαίνεται οικείο και παρατηρητικό. Ατμός στροβιλιζόταν γύρω από το ποτήρι, και το άρωμα σουσαμιού, τηγανητών κρεμμυδιών και εσπεριδοειδών μας κυνηγούσε καθώς τα ψωμάκια άχνιζαν σε τέλεια υφή. Παρακολουθήσαμε το τυλιγμένο ψωμί με χρήματα να μετατρέπεται σε μια μικρή γωνιά χειροτεχνίας: μια ομάδα άνοιγε ψωμάκια με έμπειρους χειροποίητους, έκοβε αβοκάντο σε φέτες με τη φροντίδα ενός σεφ που λατρεύει ένα καλό τοστ και έφτιαχνε σάλτσες που έδειχναν αρκετά γυαλιστερές ώστε σχεδόν να λάμπουν. Πρώτα: η μπαό. Επιλέξαμε τρεις γεμίσεις - καβούρι, πάπια και χαλούμι - και αφήσαμε το πιάτο να μιλήσει. Το καβούρι μπαό έφτασε πρώτο, ένα μαλακό, αφράτο ψωμάκι που κρατούσε τρυφερό κρέας καβουριού ανακατεμένο με μια έντονη μαγιονέζα εσπεριδοειδών και τουρσί αγγούρι για τραγανότητα. Οι γεύσεις τραγουδούσαν με μια ελαφριά γλυκύτητα που δεν υπερίσχυε της γλυκύτητας των θαλασσινών. Η υφή ήταν άψογη - το ψωμάκι ήταν αρκετά παχύ για να κρατήσει τη γέμισή του χωρίς να σκιστεί, με την κόρα να δίνει μια μικροσκοπική, χορταστική μπουκιά. Στη συνέχεια, το μπαό πάπιας. Εδώ το αστέρι ήταν η πλούσια, λακαρισμένη πάπια που χωριζόταν σε βελούδινα κομμάτια, γλασαρισμένη με χοϊζίν και μια ψίθυρο μπαχαρικών. Λεπτές λωρίδες από τουρσί κρεμμύδι διέσχιζαν το βάθος της πάπιας, και μερικοί σπόροι σουσαμιού πρόσθεταν μια τελευταία καβουρδισμένη νότα. Έμοιαζε με comfort food, ενισχυμένο από την προσεκτική ισορροπία και μια πινελιά οξύτητας που κρατούσε κάθε μπουκιά ζωντανή αντί για βαριά. Το χαλούμι bao προσέφερε μια αντίθεση, χορτοφαγική γοητεία. Ψημένες χύτρες χαλούμι προσέφεραν μια χορταστική μάσηση, αποκτώντας μια ελαφριά καπνιστή πινελιά από τη σχάρα, και στη συνέχεια συνδυάστηκαν με πιπέρι και τραγανά χόρτα με βότανα. Αμφισβήτησε την ιδέα ότι το bao πρέπει να είναι κρεατικό για να είναι βαθιά χορταστικό. Αυτό μας υπενθύμισε ότι το τυρί μπορεί να έχει τη δική του έντονη, αλμυρή γεύση. Στο πλάι, η σαλάτα κινόα έλαμπε με λεμονάτη λάμψη. Κινόα, ψητές πιπεριές, ρεβίθια, αγγούρι και μια σειρά από βότανα - όλα ανακατεμένα σε μια ελαφριά βινεγκρέτ λεμονιού. Έμοιαζε με μια ανάσα ηλιοφάνειας ανάμεσα σε μπουκιές ψωμιού, ένα αναζωογονητικό αντίστιγμα που εμπόδιζε το γεύμα να καταλήξει πολύ στην απόλαυση. Δοκιμάσαμε επίσης τοστ με αβοκάντο, ένα κλασικό ψωμί φτιαγμένο με μια πινελιά Nöm: παχύρρευστο προζύμι ψημένο μέχρι να γίνει τραγανό, αλειμμένο με αβοκάντο που είχε μια απαλή γεύση λεμονιού, γαρνιρισμένο με νιφάδες τσίλι, σουσάμι και μικροπράσινα. Ένα ποσέ αυγό τοποθετημένο από πάνω πρόσθετε μεταξένια υφή και μια πλούσια γεύση που έδενε το πιάτο. Για μια πιο χορταστική διάθεση, παραγγείλαμε αυγά Benedict. Δύο μαλακά ποσέ αυγά στόλιζαν ένα τέλεια ψημένο αγγλικό muffin (ή στιβαρό προζύμι - την επιλογή σας), λουσμένο σε μια πραγματικά μεταξένια ολλανδέζα που είχε μια φωτεινή λεμονάτη καμπύλη. Το πιάτο μας εξέπληξε με το πόσο καλά η πλούσια σάλτσα έπαιζε με την οξύτητα των λαχανικών και την ελαφριά γεύση του muffin, μετατρέποντας ένα βασικό πιάτο για brunch σε κάτι κομψά απολαυστικό. Το πιάτο με λουκάνικο ήταν ένα αλμυρό φινάλε από μόνο του: φέτες ελληνικού λουκάνικου σοταρισμένες σε καραμελωμένες άκρες, ζωντανές με κρεμμύδια και λίγο ελαιόλαδο και μυρωδικά. Ήταν καπνιστό, πιπεράτο και βαθιά χορταστικό - μια υπενθύμιση ότι η Nöm δεν φοβάται να αναμειγνύει παγκόσμιες γεύσεις σε ένα παιχνιδιάρικο, συνεκτικό σερβίρισμα. Το επιδόρπιο μπήκε στη συζήτηση καθώς κοιτούσαμε ένα φινάλε με βάση την μπανάνα. Το μενού πρότεινε μια λιχουδιά εμπνευσμένη από το banoffee - μπανάνα, καραμέλα, κρέμα γάλακτος και μια πινελιά θαλασσινού αλατιού που έμοιαζε τέλεια ισορροπημένη μετά τις υπέροχες γεύσεις του γεύματος. Ήταν η απαλή νότα τέλους που μας κράτησε λίγο περισσότερο να περιμένουμε, χορτάτους και να θέλουμε κι άλλο. Η εξυπηρέτηση ήταν το σταθερό, φιλικό χέρι που θυμόμασταν. Το προσωπικό έκανε check-in με χαμόγελα, έκανε συστάσεις χωρίς πίεση και ολοκλήρωσε την εμπειρία με μια γρήγορη λίστα με συνδυασμούς που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε για μελλοντικές επισκέψεις. Η ατμόσφαιρα παρέμεινε ένας ζεστός, αισιόδοξος χώρος που σε προσκαλεί να μείνεις - απαλή μουσική, φλυαρία και το απαλό σφύριγμα της ανοιχτής κουζίνας δίνοντας στην τραπεζαρία έναν ζεστό, φιλόξενο ρυθμό. Καθώς ολοκληρώναμε, διαπιστώσαμε ότι συμφωνούσαμε: το τρίμηνο κενό δεν έκανε τίποτα για να μετριάσει τις λιγούρες. Αν μη τι άλλο, τις όξυνε. Το Nöm παραμένει μια ευρηματική στάση για brunch και μπιστρό που ευδοκιμεί στην ποικιλία—bao με καβούρι και πάπια τη μία στιγμή, bao με χαλούμι την επόμενη, όλα συνοδευόμενα από τραγανές σαλάτες, χορταστικά αυγά Benedict και έντονες γεύσεις από αλμυρά λουκάνικα και λουκάνικα προς μετακίνηση σε κινόα και χόρτα. Είναι ένα μέρος σχεδιασμένο για να μοιράζεστε, για να δοκιμάζετε λίγο από τα πάντα και για να φεύγετε με μια απαλή αίσθηση ικανοποίησης και μια λίστα με νέα αγαπημένα για να κυνηγήσετε στην επόμενη επίσκεψη. Συμβουλές για τη δική σας επίσκεψη: - Δοκιμάστε το bao flight αν αγαπάτε την ποικιλία και θέλετε να πάρετε μια ιδέα για το εύρος του μενού. - Συνδυάστε ένα bao με μια σαλάτα ή ένα τοστ με αβοκάντο για να διατηρήσετε τα πράγματα ισορροπημένα και φωτεινά. - Αν είστε εδώ για brunch, τα αυγά Benedict είναι μια αξιόπιστη, παρηγορητική άγκυρα. Σκεφτείτε να το αναβαθμίσετε με μια συνοδεία λουκανικό για ένα πιο τολμηρό προφίλ. - Αφήστε χώρο για επιδόρπιο—ένα φινάλε εμπνευσμένο από το banoffee είναι μια παρηγορητική, αξιαγάπητη νότα για να τελειώσουμε. Φύγαμε με χορτάτες κοιλιές και αναζωογονημένες λιγούρες. Τρεις μήνες μετά, μας έκαναν ακόμα πιο σίγουρους: Το Nöm είναι ο προορισμός μας για γεύση, ζεστασιά και μια μικρή γαστρονομική περιπέτεια, όλα τυλιγμένα σε μια απολαυστική μπουκιά.

Drei Monate sind seit unserem letzten Besuch vergangen, und als wir Nöm wieder betraten, war das Verlangen stärker als die Türklingel. Der Raum erstrahlte in warmem Licht, Bambustexturen und einem Summen fröhlichen Geplauders, das ihn wie einen kleinen, köstlichen Geheimtipp in der Stadt erscheinen ließ. Wir wurden mit einem vertrauten Lächeln und einer Speisekarte begrüßt, die sowohl beruhigend als auch abenteuerlich wirkte – ein Beweis dafür, warum wir auch nach all der Zeit noch an diesen Ort denken mussten. Die Bestellung ging erfreulich schnell vonstatten. Wir zwängten uns in die Schlange an der Theke und überflog eine Tafel, die mit einer Mischung aus Bao-Brötchen, Brunch-Klassikern und raffinierten Variationen von Klassikern glitzerte. Das Personal fragte uns, ob wir ein „Bao Flight“ wollten, um ein paar Füllungen zu probieren, und bot durchdachte Kombinationen an – Quinoasalat als farbenfrohen Kontrapunkt, Avocado-Toast als cremigen, limettenartigen Happen und ein paar herzhaftere Optionen, um den Tisch abzurunden. Es fühlte sich eher wie eine Einladung an, unsere eigene Geschmacksreise zusammenzustellen, als wie eine starre Speisekarte. Während wir warteten, öffnete sich die Küche auf eine Art, die dem Restaurant eine intime und aufmerksame Atmosphäre verlieh. Dampf stieg um die Scheibe auf, und der Duft von Sesam, frittierten Schalotten und Zitrusfrüchten umwehte uns, während die Brötchen zu kuscheliger Perfektion dampften. Wir sahen zu, wie sich der Cash Wrap in eine kleine Bastelecke verwandelte: Ein Team öffnete mit geübten Händen Brötchen, schnitt Avocado mit der Sorgfalt eines Kochs, der guten Toast liebt, und schöpfte Soßen, die so glänzend aussahen, dass sie fast glänzten. Zuerst: das Bao Flight. Wir entschieden uns für drei Füllungen – Krabbe, Ente und Halloumi – und überließen dem Teller seine Stimme. Das Krabben-Bao kam zuerst, ein weiches, federndes Brötchen mit zartem Krabbenfleisch, vermischt mit einer leuchtenden Zitrusmayonnaise und eingelegten Gurken für den Biss. Die Aromen sangen mit einer leichten Süße, die die Süße der Meeresfrüchte nicht überdeckte. Die Konsistenz war makellos – das Brötchen war gerade dick genug, um die Füllung zu halten, ohne zu reißen, und die Kruste bot einen kleinen, sättigenden Biss. Als nächstes folgte das Enten-Bao. Der Star war hier die reichhaltige, lackierte Ente, die sich in samtige Streifen zerteilen ließ, glasiert mit Hoisin und einer Prise Gewürz. Dünne Streifen eingelegter Zwiebeln durchzogen die Tiefe der Ente, und ein paar Sesamkörner sorgten für eine abschließende Röstnote. Es fühlte sich wie Wohlfühlessen an, aufgewertet durch die sorgfältige Balance und eine leichte Säure, die jeden Bissen eher lebendig als schwer machte. Das Halloumi-Bao bot einen kontrastierenden, vegetarischen Charme. Gegrillte Halloumi-Halsketten boten ein sättigendes Bissgefühl, bekamen vom Grill eine leicht rauchige Note und wurden mit Pfefferrelish und knackigem Kräutergrün kombiniert. Es widerlegte die Vorstellung, dass Bao fleischbetont sein muss, um wirklich sättigend zu sein; dieses Bao erinnerte uns daran, dass Käse seinen eigenen kräftigen, herzhaften Anspruch haben kann. Als Beilage glänzte der Quinoa-Salat in zitroniger Frische. Quinoa, geröstete Paprika, Kichererbsen, Gurke und ein Blätterdach aus Kräutern – alles in einer leichten Zitronenvinaigrette geschwenkt. Es fühlte sich an wie ein Hauch von Sonnenschein zwischen den Brötchenbissen, ein erfrischender Kontrapunkt, der verhinderte, dass das Essen zu sehr ins Schlemmen abdriftete. Wir probierten auch den Avocadotoast, einen Klassiker mit einem Nöm-Touch: dickes Sauerteigbrot, knusprig getoastet, bestrichen mit Avocado mit sanfter Zitronennote, abgerundet mit Chiliflocken, Sesamkörnern und Microgreens. Ein pochiertes Ei obendrauf verlieh dem Gericht eine seidige Note und eine wohltuende Fülle, die das Ganze abrundete. Für eine herzhaftere Stimmung bestellten wir Eier Benedict. Ein Paar weich pochierter Eier krönte ein perfekt getoastetes English Muffin (oder ein kräftiges Sauerteigbrot – Sie haben die Wahl), übergossen mit einer wahrhaft seidigen Sauce Hollandaise mit einem leuchtenden Zitronenbogen. Das Gericht überraschte uns mit der guten Kombination aus der reichhaltigen Soße, der Schärfe des Gemüses und der leichten Säure des Muffins, und verwandelte so ein Brunch-Klassiker in einen eleganten Genuss. Das Loukaniko-Gericht war ein herzhafter Abschluss für sich: Scheiben griechischer Wurst, bis zum karamellisierten Rand angebraten, verfeinert mit Zwiebeln und einem Spritzer Olivenöl und Kräutern. Es war rauchig, pfeffrig und äußerst sättigend – eine Erinnerung daran, dass Nöm keine Angst hat, Aromen aus aller Welt zu einem verspielten, stimmigen Gericht zu vermischen. Das Dessert kam ins Gespräch, als wir ein Finale auf Bananenbasis erblickten. Die Speisekarte versprach eine von Banoffee inspirierte Leckerei – Banane, Toffee, Sahne und ein Hauch Meersalz, die nach den großartigen Aromen des Essens perfekt ausbalanciert wirkte. Es war dieser sanfte Abschluss, der uns noch etwas länger verweilen ließ, satt und mit Lust auf mehr. Der Service war die ruhige, freundliche Hand, die wir in Erinnerung behalten werden. Das Personal checkte mit einem Lächeln ein, gab ohne Druck Empfehlungen und rundete das Erlebnis mit einem kurzen Überblick über Kombinationen ab, die man bei zukünftigen Besuchen unbedingt probieren sollte. Die Atmosphäre war nach wie vor gemütlich und fröhlich und lud zum Verweilen ein – sanfte Musik, Gespräche und das leise Zischen der offenen Küche verliehen dem Speisesaal einen warmen, einladenden Rhythmus. Als wir fertig waren, waren wir uns einig: Die dreimonatige Pause hat den Appetit nicht gedämpft; wenn überhaupt, hat sie ihn sogar verstärkt. Nöm ist nach wie vor ein einfallsreicher Brunch- und Bistro-Stopp, der von der Abwechslung lebt – mal Krabben- und Enten-Bao, mal Halloumi-Bao, dazu knackige Salate, herzhafte Eggs Benedict und kräftige Aromen von herzhaften Würstchen und in Quinoa und Blattgemüse eingelegten Würstchen. Es ist ein Ort zum Teilen, zum Probieren von allem und zum Gehen mit einem sanften Gefühl der Zufriedenheit und einer Liste neuer Lieblingsgerichte für den nächsten Besuch. Tipps für Ihren Besuch: - Probieren Sie die Bao-Auswahl, wenn Sie Abwechslung lieben und einen Eindruck von der Vielfalt der Speisekarte bekommen möchten. - Kombinieren Sie ein Bao mit einem Beilagensalat oder Avocado-Toast für ein ausgewogenes und abwechslungsreiches Gesamtbild. - Wenn Sie zum Brunch hier sind, sind Eier Benedict ein zuverlässiger, wohltuender Ankerpunkt; für ein kräftigeres Profil können Sie auch Loukaniko dazu nehmen. - Lassen Sie Platz für den Nachtisch – ein Banoffee-inspiriertes Finale ist ein wohltuender, liebenswerter Abschluss. Wir gingen mit vollen Bäuchen und neuem Appetit. Drei Monate Abwesenheit haben uns nur noch mehr davon überzeugt: Wir kommen nach Nöm, um Geschmack, Wärme und ein kleines kulinarisches Abenteuer zu genießen – alles in einem köstlichen Bissen.