Μπήκα σε μια ζεστή, ηλιόλουστη πιτσαρία που μόλις είχε ανοίξει μια γιορτή με θέμα την «Εβδομάδα Πίτσας», με ένα παιχνιδιάρικο πανό να κυμάτιζε πάνω από έναν φούρνο με γυάλινη πρόσοψη. Το μέρος μύριζε ζύμη, σκόρδο και κάτι καπνιστό από τον φούρνο από τούβλα - το τέλειο σκηνικό για έναν λάτρη του φαγητού σαν εμένα που ζει για μια καλή στιγμή πίτσας. Το προσωπικό με υποδέχτηκε με ζεστά χαμόγελα και μπορούσα να νιώσω την ενέργεια μιας κουζίνας που λατρεύει να παίζει με έντονες γεύσεις. Ένας μικρός πίνακας έγραφε τη σημερινή λίστα και, πριν το καταλάβω, είχα προγραμματίσει να δοκιμάσω κάθε μπουκιά-αστέρι και να δω πώς τραγουδούσαν μαζί: Πίτσα Porkie, Γαρίδες με Σκόρδο & Ψωμί με Σκόρδο, Τηγανητές Πατάτες με Μανιτάρια, Τραγανό Καλαμάρι και ένα πικάντικο τελείωμα που χαρακτηριζόταν από λίγη καυστικότητα και ένα έντονο ποτό στο πλάι. Ξεκινήσαμε με Γαρίδες με Σκόρδο & Ψωμί με Σκόρδο, ένα ανοιχτήρι που μοιράζονταν και υποσχόταν γροθιά και άνεση σε ίση ποσότητα. Το ψωμί έφτασε πρώτο, η κόρα του έτριζε απαλά καθώς έκοβα ένα ζεστό τρίγωνο, το βούτυρο έλαμπε στην επιφάνεια και ένα άρωμα σκόρδου που έμοιαζε σχεδόν κινηματογραφικό. Ακολούθησαν οι γαρίδες, γυαλιστερές και ροζ, επικαλυμμένες με ένα πλούσιο σε σκόρδο γλάσο που έφερνε μια ψίθυρο λεμονιού και βοτάνων. Η αντίθεση ανάμεσα στο μαλακό, μαλακό ψωμί και τις ζουμερές γαρίδες ήταν αναμφισβήτητη, και η υπομονή της κουζίνας έδειξε την ισορροπία - το σκόρδο δεν κατατρόμαξε ποτέ τα θαλασσινά, αντίθετα τα ανέβασε, σαν μια εύστοχη συγχορδία σε ένα πιασάρικο τραγούδι. Ήταν ένα σίγουρο ξεκίνημα: γενναιόδωρες μερίδες, καθαρές γεύσεις και μια υπενθύμιση ότι μερικές φορές οι απλούστεροι συνδυασμοί είναι οι πιο δυνατοί στη γεύση. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Mushroom Fritti. Αν σας αρέσει η τραγανή γεύση με γήινη ραχοκοκαλιά, αυτά ήταν κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε. Τα μανιτάρια ήταν επικαλυμμένα με ένα ελαφρύ, ευάερο κουρκούτι που έτριζε όταν τα δαγκώνατε, αποκαλύπτοντας ένα τρυφερό, πλούσιο σε ουμάμι εσωτερικό. Συνόδευαν με ένα πικάντικο λεμονάτο αϊολί που άναβε το πιάτο χωρίς να κρύβει το φυσικό βάθος του μανιταριού. Κάθε μπουκιά ήταν μια υφή που έπληττε: τραγανό κέλυφος, απαλό κέντρο και μια νότα εσπεριδοειδών που κρατούσε τον ουρανίσκο αναζωογονημένο. Σχεδόν άκουγα την τραγανή αντηχία στο βάθος καθώς έγνεψα καταφατικά, εντυπωσιασμένος από το πώς ένα απλό τηγανητό τηγάνι μπορούσε να μετατρέψει τα μανιτάρια από ένα γρήγορο σνακ σε ένα σωστό, λαχταριστό πιάτο. Στη συνέχεια, το Crispy Squid μπήκε στη σειρά, φτάνοντας σε λεπτές, γεμιστές με αυτοπεποίθηση ροδέλες με ένα λεπτό πασπάλισμα αλατιού και μια φέτα λεμονιού στο πλάι. Το ίδιο το καλαμάρι ήταν ευχάριστα μαστιχωτό στα σωστά σημεία, όχι ελαστικό, σε συνδυασμό με μια πικάντικη σάλτσα που μου θύμισε την εσπεριδοειδή μαγιονέζα χωρίς να είναι υπερβολική. Το κουρκούτι κράτησε ωραία καθώς δούλευα στο πιάτο, με κάθε μπουκιά να προσφέρει μια ικανοποιητική τραγανότητα ακολουθούμενη από την απαλή γλυκύτητα του καλαμαριού. Ήταν ένα θριαμβευτικό παράδειγμα τεχνικής - ελαφρύ, τραγανό και χωρίς να ντρέπεται να αφήσει το καλαμάρι να λάμψει. Έπειτα ήρθε το κύριο γεγονός: η πίτσα Porkie. Η ζύμη είχε μια έντονη, φουσκαλωτή άκρη με ένα μαστιχωτό εσωτερικό που άντεχε καλά στις γαρνιτούρες. Η επιφάνεια ήταν γεμάτη με χοιρινή νοστιμιά - σκεφτείτε καπνιστές, αλμυρές μπουκιές που είχαν καραμελωμένες άκρες και μια κουβέρτα τυριού που έλιωνε σε κάθε γωνιά. Η ισορροπία ήταν στοχαστική: το λίπος από το χοιρινό αναμειγνύεται με μια έντονη οξύτητα από ντομάτα και μια ελαφριά γεύση βοτάνων που εμπόδιζε τη φέτα να βαραίνει. Κάθε μπουκιά προσέφερε μια χορωδία γεύσεων αντί για μια δυνατή νότα, και μέχρι την τελευταία μπουκιά, ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό το εβδομαδιαίο αφιέρωμα δεν ήταν απλώς ένα κόλπο - ήταν μια σοβαρή στιγμή από ερωτικό γράμμα στην πίτσα. Για να ολοκληρώσω, κράτησα λίγο χώρο για το τσίλι και το ποτό που το μενού πρόδιδε με το emoji τσίλι. Μια γρήγορη πινελιά μπαχαρικών έφτασε - αρκετή καυστικότητα για να ξυπνήσει τον ουρανίσκο χωρίς να τον κάψει - σε συνδυασμό με ένα δροσιστικό ποτό με γεύση εσπεριδοειδών που λειτούργησε ως καθαριστικό ουρανίσκου και ένα φωτεινό αντίστιγμα στην πλούσια, κρεατική φέτα που προηγήθηκε. Η ισορροπία εδώ ήταν το κλειδί: η καυστικότητα πείραζε τη γλώσσα, το ποτό την καθάριζε, και μαζί έδωσαν στη βραδιά μια ικανοποιητική, σαν φινάλε ζωντάνια αντί για ένα ενοχλητικό τελείωμα. Ήταν το είδος του τέλους που σε κάνει να περιμένεις στο τραπέζι για λίγο ακόμα, χαμογελώντας στη μνήμη αυτού που μόλις δοκίμασες. Η εξυπηρέτηση και η ατμόσφαιρα συνέδεσαν όλη την εμπειρία. Ο ρυθμός ήταν χαλαρός αλλά προσεκτικός - ο σερβιτόρος μας έκανε check in στον τέλειο χρόνο, διασφαλίζοντας ότι υπήρχε αρκετό ψωμί για να συνδυαστεί με τις γαρίδες, και ένα γρήγορο ξαναγέμισμα στα ποτά όταν έφτασε η μέση. Ο χώρος ήταν ζεστός και ανεπιτήδευτος, με ένα απαλό βουητό συνομιλίας στο φόντο και τη λάμψη του φούρνου να βάφει το δωμάτιο με ζεστό, κεχριμπαρένιο φως. Δεν ήταν μοντέρνο για χάρη της μόδας. Ήταν φιλόξενο, παρόν και σαφές ως προς τα δυνατά του σημεία: ειλικρινή υλικά μαγειρεμένα καλά, ένα μενού που προσκαλεί στο μοίρασμα και μια αίσθηση παιχνιδιού που δεν επισκιάζει την ποιότητα. Θα πρότεινα να δοκιμάσετε αυτή τη σειρά της Pizza Week; Απολύτως, ναι. Είναι ένα προσεκτικά επιμελημένο σετ που σας επιτρέπει να δοκιμάσετε ένα φάσμα υφών και γεύσεων - από τις τραγανές, απολαυστικές μπουκιές των τηγανητών πατατών και των καλαμαριών μέχρι την βαθιά χορταστική, χοιρινή γεύση της πίτσας Porkie. Αν είστε καινούργιοι στην ιδέα, παραγγείλτε μερικά είδη για να μοιραστείτε και αφήστε το σκορδόψωμο και τις γαρίδες να ανοίξουν τον δρόμο, και στη συνέχεια βουτήξτε στο κυρίως πιάτο. Για τους πιο τολμηρούς, η επίγευση με τσίλι προσφέρει μια απαλή πρόκληση που τελειώνει τη βραδιά με μια φωτεινή, αξέχαστη νότα. Συμβουλές για όποιον σχεδιάζει μια επίσκεψη: - Πηγαίνετε με έναν ή δύο φίλους για να μεγιστοποιήσετε την κοινωφελή φύση του μενού. - Ξεκινήστε με το σκορδόψωμο και τις γαρίδες για να δημιουργήσετε μια αλμυρή, παρήγορη νότα. - Αφήστε χώρο για την πίτσα. μια καλοφτιαγμένη ζύμη είναι η ραχοκοκαλιά της εμπειρίας. - Συνδυάστε την πικάντικη επίγευση με ένα δροσιστικό ποτό για να διατηρήσετε την ισορροπία. Με λίγα λόγια, η Εβδομάδα Πίτσας εδώ δεν είναι απλώς ένα μάρκετινγκ κόλπο - είναι μια καλοσχεδιασμένη, γευστική μίνι περιήγηση πίτσας και θάλασσας μέσα σε ένα μόνο βράδυ. Αν σκέφτεστε μια δική σας «Εβδομάδα Πίτσας», αυτό το μενού παρέχει ένα ισχυρό πρότυπο: ποικιλία, ποιότητα και λίγο δράμα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ich betrat eine gemütliche, sonnendurchflutete Pizzeria, die gerade ein „Pizzawochen-Festmahl“ ausgerollt hatte. Über einem Ofen mit Glasfront flatterte ein verspieltes Banner. Es roch nach Teig, Knoblauch und etwas Rauchigem aus dem Steinofen – die perfekte Kulisse für einen Food-Nerd wie mich, der für einen guten Pizza-Moment lebt. Das Personal begrüßte mich mit einem warmen Lächeln und ich konnte die Energie einer Küche spüren, die gerne mit kräftigen Aromen spielt. Eine kleine Kreidetafel listete das heutige Angebot auf und ehe ich mich versah, machte ich es mir bequem und nahm mir vor, jeden einzelnen Star-Bissen zu probieren und zu sehen, wie sie zusammenpassen: Schweinefleischpizza, Knoblauchgarnelen & Knoblauchbrot, Pilz-Pommes, knuspriger Tintenfisch und ein würziger Abschluss mit etwas Schärfe und einem erfrischenden Getränk dazu. Wir begannen mit Knoblauchgarnelen & Knoblauchbrot, einem Opener zum Teilen, der gleichermaßen Würze und Wohlgefühl versprach. Zuerst kam das Brot, dessen Kruste leise knisterte, als ich ein warmes Dreieck abriss. Butter glänzte auf der Oberfläche und ein Knoblaucharoma, das fast filmreif wirkte. Es folgten die Garnelen, glänzend und rosa, überzogen mit einer Knoblauchglasur, die einen Hauch von Zitrone und Kräutern verströmte. Der Kontrast zwischen dem weichen, kissenartigen Brot und den saftigen Garnelen war unverkennbar, und die Geduld der Küche zeigte sich in der Balance – der Knoblauch überlagerte die Meeresfrüchte nie, sondern hob sie hervor, wie ein perfekt getimter Akkord in einem eingängigen Lied. Es war ein überzeugender Auftakt: großzügige Portionen, klare Aromen und eine Erinnerung daran, dass manchmal die einfachsten Kombinationen die geschmacklich stärksten sind. Als Nächstes kamen die Mushroom Fritti. Wenn Sie es knusprig und erdig mögen, müssen Sie diese unbedingt probieren. Die Pilze waren mit einem leichten, luftigen Teig überzogen, der beim Reinbeißen knisterte und ein zartes, umamireiches Inneres freigab. Dazu servierte man eine spritzige Zitronen-Aioli, die dem Gericht seinen besonderen Pfiff verlieh, ohne die natürliche Tiefe der Pilze zu überdecken. Jeder Bissen war eine wahre Geschmacksexplosion: knusprige Schale, weicher Kern und eine Zitrusnote, die den Gaumen erfrischte. Ich konnte das Knirschen fast im Hintergrund widerhallen hören, während ich zustimmend nickte, beeindruckt davon, wie ein einfaches Fritto Pilze von einem schnellen Snack in ein richtiges, begehrenswertes Gericht verwandeln konnte. Dann reihte sich knuspriger Tintenfisch in die Reihe ein, serviert in dünnen, raffiniert panierten Ringen mit einer feinen Prise Salz und einer Zitronenscheibe an der Seite. Der Tintenfisch selbst war an den richtigen Stellen angenehm zäh, nicht gummiartig, dazu ein spritziger Dip, der mich an zitronige Mayonnaise erinnerte, ohne aufdringlich zu sein. Der Teig hielt gut, während ich mich über den Teller arbeitete, und jeder Bissen lieferte ein zufriedenstellendes Knirschen, gefolgt von der sanften Süße des Tintenfischs. Es war ein triumphales Beispiel für Technik – leicht, knusprig und ohne Zurückhaltung, den Tintenfisch durchscheinen zu lassen. Dann kam das Hauptereignis: Porkie Pizza. Die Kruste hatte einen kräftigen, blasigen Rand und eine zähe Innenseite, die dem Belag gut standhielt. Die Oberseite war vollgepackt mit köstlichem Schweinefleisch – rauchige, herzhafte Häppchen mit karamellisierten Rändern und einer Käseschicht, die in jede Ecke schmolz. Die Balance wirkte wohlüberlegt: Fett vom Schwein vermischte sich mit der frischen Säure der Tomate und einem Hauch von Kräutern, der verhinderte, dass das Stück zu schwer wurde. Jeder Bissen bot einen Chor von Aromen statt einer einzelnen lauten Note, und beim letzten Bissen war ich überzeugt, dass dieses einwöchige Highlight nicht nur eine Spielerei war – es war eine ernst gemeinte Liebeserklärung an die Pizza. Zum Abschluss ließ ich noch etwas Platz für das Chili und das Getränke-Signal, das die Speisekarte mit dem Chili-Emoji andeutete. Ein schneller Spritzer Gewürze kam hinzu – gerade genug Schärfe, um den Gaumen zu wecken, ohne ihn zu verbrennen – gepaart mit einem erfrischenden, zitronigen Getränk, das als Gaumenreiniger wirkte und einen hellen Kontrapunkt zu dem reichen, fleischigen Stück vorausging, das ihm vorausging. Die Balance war hier entscheidend: Die Schärfe kitzelte die Zunge, das Getränk wusch sie sauber, und zusammen gaben sie dem Abend einen zufriedenstellenden, finalen Schwung statt eines schrillen Abgangs. Es war die Art von Abschluss, die Sie noch einen Moment am Tisch verweilen lässt, mit einem Lächeln bei der Erinnerung an das, was Sie gerade gekostet haben. Service und Atmosphäre rundeten das gesamte Erlebnis ab. Das Tempo war entspannt, aber aufmerksam – unser Kellner meldete sich im perfekten Timing, sorgte dafür, dass genug Brot zu den Garnelen da war, und füllte die Getränke schnell nach, als die Hälfte des Essens nahte. Der Raum war gemütlich und schlicht, mit einem leisen Summen von Gesprächen im Hintergrund und dem Schein des Ofens, der den Raum in warmes, bernsteinfarbenes Licht tauchte. Es war nicht trendy um des Trends willen; es war einladend, präsent und seine Stärken waren klar: ehrliche, gut zubereitete Zutaten, eine Speisekarte, die zum Teilen einlädt und ein Sinn für Verspieltheit, der die Qualität nicht in den Schatten stellt. Würde ich empfehlen, dieses Pizza Week-Angebot auszuprobieren? Auf jeden Fall, ja. Es ist ein sorgfältig zusammengestelltes Set, das Ihnen ermöglicht, ein Spektrum an Texturen und Aromen zu probieren – von den knusprigen, üppigen Häppchen Fritti und Tintenfisch bis hin zur äußerst sättigenden, schweinefleischbetonten Köstlichkeit der Porkie Pizza. Wenn Sie das Konzept noch nicht kennen, bestellen Sie ein paar Gerichte zum Teilen und lassen Sie das Knoblauchbrot und die Garnelen den Weg ebnen, bevor Sie sich auf das Hauptgericht stürzen. Für experimentierfreudigere Esser ist der Chili-Abschluss eine sanfte Herausforderung, die den Abend mit einer fröhlichen, unvergesslichen Note beendet. Tipps für alle, die einen Besuch planen: - Gehen Sie mit einem oder zwei Freunden hin, um das Teilen der Speisekarte zu maximieren. - Beginnen Sie mit dem Knoblauchbrot und den Garnelen, um eine herzhafte, wohltuende Atmosphäre zu schaffen. - Lassen Sie Platz für die Pizza; ein gut gemachter Rand ist das Rückgrat des Erlebnisses. Kombinieren Sie den würzigen Abschluss mit einem erfrischenden Getränk, um die Balance zu halten. Kurz gesagt: Die Pizzawoche ist hier nicht nur ein Marketing-Gag – sie ist eine wohldurchdachte, geschmackvolle Mini-Tour durch Pizza und Meer an einem einzigen Abend. Wenn Sie Ihre eigene „Pizzawoche“ planen, bietet dieses Menü eine überzeugende Vorlage: Vielfalt, Qualität und ein bisschen Dramatik im besten Sinne.