Από την καλοκαιρινή ηλιοφάνεια στη χειμωνιάτικη ζεστασιά: Η ανακαίνιση του Foultou Meze και το αναβαθμισμένο μενού του σεφ Γιανγκουλή. Πάντα αγαπούσα το Foultou Meze για την καλοκαιρινή του γοητεία - ο εξωτερικός χώρος καθιστικού μοιάζει με μια μικρή μεσογειακή γωνιά, λουσμένη στον ήλιο και το απαλό μουρμουρητό της συζήτησης. Μετά την πλήρη ανακαίνισή του και την εισαγωγή ενός αναβαθμισμένου μενού από τον σεφ Γιανγκουλή, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι έχει γίνει και το αγαπημένο μου χειμερινό στέκι. Ο χώρος τώρα σας καλωσορίζει με μια ζεστή, εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα που διατηρεί ακόμα τη φιλική ψυχή του εστιατορίου. Έφτασα σε ένα δροσερό βράδυ, από αυτά που σε κάνουν να λαχταράς έναν άνετο εσωτερικό χώρο περισσότερο από ένα αεράκι. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν πώς η ανακαίνιση σέβεται τον χαρακτήρα του χώρου, δίνοντάς του μια σύγχρονη ώθηση. Πλούσιοι τόνοι ξύλου, διακριτικές υφές πέτρας και ζεστός κεχριμπαρένιος φωτισμός δημιουργούν μια οικεία λάμψη. Άνετες τραπεζαρίες κοσμούν τους τοίχους και ένα καλοδιατηρημένο μπαρ προσδίδει στο δωμάτιο μια αίσθηση τόπου. Ακόμα και ο αέρας φαίνεται πιο ζεστός εδώ, σαν η ανακαίνιση να έχει αναδείξει τα καλύτερα χαρακτηριστικά του παλιού χώρου και να τα έχει τυλίξει με χειμωνιάτικη άνεση. Το προσωπικό με υποδέχτηκε με μια εύκολη οικειότητα, σαφώς καταρτισμένο στη νέα κατεύθυνση, αλλά έχοντας επίγνωση των γνωστών αγαπημένων που έκαναν τους ανθρώπους να επιστρέφουν στο παρελθόν. Ο σερβιτόρος μου με ξενάγησε στο νέο μενού, εξηγώντας ότι ο σεφ Γιανγκουλής είχε φέρει μια πιο εκλεπτυσμένη, μοντέρνα μεσογειακή προσέγγιση - μια αναβαθμισμένη εκδοχή των κλασικών μεζέδων που δίνει έμφαση στα εποχιακά υλικά και την ακριβή τεχνική. Ο τόνος ήταν προσιτός αλλά προσεγμένος, μια υπόδειξη ότι κάθε πιάτο θα ήταν μια ιστορία και όχι μια απλή μπουκιά. Για να ξεκινήσω, παρήγγειλα ένα μικρό τρίο «γευσιγνωσίας» που έμοιαζε με φυσική γέφυρα ανάμεσα στις παλιές αναμνήσεις και τον σημερινό επανασχεδιασμό: ένα ζεστό καλάθι με ψωμί με ελαιόλαδο και μια σταγόνα ηφαιστειακού, καπνιστού αλατιού· μια επιλογή από σως σε μια κοινόχρηστη επιφάνεια· και μερικά λαχανικά σε μέγεθος μπουκιάς παρασκευασμένα με τραγανή φινέτσα. Το ψωμί έφτασε αχνιστό και αρωματισμένο με ελαιόλαδο, με το αλάτι να προσθέτει μια μεταλλική γεύση που έκανε το τρίο της σως να τραγουδάει πριν καν οι κύριες γεύσεις φτάσουν στον ουρανίσκο. Οι σως - κρεμώδης χούμους με μια ελαφριά γεύση καπνιστής πάπρικας, ένα ηλιόλουστο λεμονάτο τζατζίκι και ένας μεταξένιος πουρές μελιτζάνας με καβουρδισμένο σουσάμι - ήταν γενναιόδωρες αλλά ισορροπημένες, επιτρέποντας στο ελαιόλαδο να λάμψει αντί να κατακλύσει. Για τα κυρίως πιάτα, ακολούθησα την χαρακτηριστική προσέγγιση του σεφ: καθαρές γεύσεις, σίγουρη τεχνική και δημιουργικοί συνδυασμοί που τιμούν την παράδοση των μεζέδων, ενώ παράλληλα την προωθούν. Ένα ψητό χταπόδι ξεχώριζε για την ακριβή του γεύση και την τρυφερή υφή του, αναβαθμισμένο με ένα φωτεινό, εσπεριδοειδές ντρέσινγκ και μια ποικιλία από φρέσκα βότανα που λάμπρυναν κάθε μπουκιά. Έμοιαζε με το τέλειο χειμερινό πιάτο - ανακουφιστικό αλλά όχι βαρύ, με μια πινελιά θαλασσινής λάμψης για να κρατάει τον ουρανίσκο σε εγρήγορση. Στη συνέχεια ακολούθησε ένα κυρίως πιάτο βασισμένο στο αρνί - μια λεπτή ισορροπία από ζουμερό κρέας, ψητό για να λιώνει στη γλώσσα, συνοδευόμενο από ένα γιαούρτι εσπεριδοειδών που διέσχιζε τον πλούτο με μια πικάντικη νότα. Το πιάτο ήταν σερβιρισμένο με μια καλλιτεχνική συγκράτηση: τίποτα το υπερβολικό, απλώς οι σωστές πινελιές για να κάνουν το κεντρικό πιάτο να τραγουδάει. Μια συνοδεία κουσκούς με σαφράν προσέφερε μια ζεστή, χρυσή λάμψη στο πιάτο, με τις κλωστές σαφράν να χαρίζουν μια αρωματική επίγευση που παρέμενε ευχάριστα και μετά την τελευταία μπουκιά. Το επιδόρπιο ήταν μια προσεγμένη κόντα στο γεύμα - μια ελαφριά, εσπεριδοειδή επίγευση που αντικατόπτριζε τη φιλοσοφία του μενού. Ένα κρεμώδες αλλά φωτεινό κέικ ελαιολάδου με μια νότα άνθους πορτοκαλιάς έφερνε απαλή γλυκύτητα και μια εκλεπτυσμένη πολυπλοκότητα, μια απόδειξη της εξελισσόμενης δεξιοτεχνίας της κουζίνας χωρίς να γίνεται σχολαστικό. Ο συνδυασμός του με έναν απαλά πικάντικο εσπρέσο ή ένα μικρό ποτήρι γλυκό Μοσχάτο ήταν ένα καλοσχεδιασμένο τέλος που μου άφησε μια παρατεταμένη αίσθηση ικανοποίησης αντί για ένα βιαστικό τελείωμα. Το πρόγραμμα ποτών αξίζει τη δική του αναφορά. Υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ κρασιού και κοκτέιλ που μου δίνει την αίσθηση ότι είναι σκόπιμη και εποχιακά κατάλληλη. Δοκίμασα ένα ποτήρι ξηρό Ασύρτικο που συμπλήρωνε τις νότες θαλασσινών και βοτάνων σε πολλά πιάτα, και ένα παιχνιδιάρικο κοκτέιλ που έτεινε προς τις μεσογειακές γεύσεις - σκεφτείτε εσπεριδοειδή, λουλουδένιες νότες και μια διακριτική ποώδη επίγευση. Το προσωπικό ήταν πρόθυμο να προτείνει συνδυασμούς και οι προτάσεις τους βοήθησαν να φωτιστεί η πρόθεση του σεφ για τη βραδιά. Η εξυπηρέτηση καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς ήταν προσεκτική χωρίς να είναι ενοχλητική. Ο ρυθμός επέτρεψε τη συζήτηση και τον προβληματισμό για κάθε πιάτο, κάτι που θεωρήθηκε απαραίτητο δεδομένου του πόσο προσεκτικά είχαν συνδυαστεί οι υφές και οι γεύσεις κάθε πιάτου. Όταν ο φωτισμός του εστιατορίου μαλάκωσε σε ένα ζεστό κεχριμπαρένιο χρώμα κατά τη διάρκεια των επόμενων πιάτων, η ατμόσφαιρα μετατοπίστηκε σε μια πιο οικεία γαστρονομική εμπειρία - μια σκόπιμη επιλογή σχεδιασμού που ταιριάζει με τη χειμερινή ατμόσφαιρα που στοχεύει να καλλιεργήσει η ανακαίνιση. Η ίδια η ανακαίνιση μοιάζει με κάτι περισσότερο από μια αισθητική αναζωογόνηση. Είναι μια αναδιαμόρφωση του Foultou Meze ως ενός προορισμού όλο το χρόνο. Η εσωτερική διάταξη καθισμάτων, η ζεστή χρωματική παλέτα και η εκλεπτυσμένη αλλά άνετη επίπλωση επιτυγχάνουν μια ισορροπία μεταξύ μιας εκλεπτυσμένης τραπεζαρίας και ενός φιλόξενου γειτονικού χώρου. Υπάρχει ακόμα έμφαση στην κοινωνική, κοινή φύση των μεζέδων, αλλά οι εξελιγμένες πινελιές - από το σερβίρισμα μέχρι την τεχνική και την προμήθεια συστατικών - καθιστούν σαφές ότι το χειμερινό φαγητό εδώ είναι μια στοχαστική, επιμελημένη εμπειρία. Αυτό που ξεχώρισε περισσότερο ήταν ο τρόπος με τον οποίο η κουζίνα γνέφει στην παράδοση, ενώ παράλληλα προχωρά με σιγουριά. Το μενού δεν εγκαταλείπει την ψυχή των μεζέδων. την μεγεθύνει. Η σχολαστική τεχνική, τα εποχιακά υλικά και η προσοχή στην υφή και την ισορροπία μετατρέπουν τα γνωστά σνακ σε κάτι αξέχαστο. Είναι το είδος του μαγειρέματος που σας κάνει να θέλετε να επιστρέψετε σύντομα για να εξερευνήσετε περισσότερο το μενού και να δείτε πώς τα πιάτα εξελίσσονται με τις εποχές. Αν σχεδιάζετε μια επίσκεψη, ακολουθούν μερικές συμβουλές που ταιριάζουν στην χειμερινή ατμόσφαιρα: - Κάντε κράτηση εκ των προτέρων. Ο νέος εσωτερικός χώρος είναι φιλόξενος και δημοφιλής, ειδικά για οικεία δείπνα ή μικρές ομάδες. - Καθίστε κοντά στο μπαρ ή το παράθυρο αν σας αρέσει μια πιο ζωντανή ενέργεια ή επιλέξτε μια κρυφή γωνιά αν θέλετε ένα πιο στοχαστικό γεύμα. - Να είστε ανοιχτοί στην προσέγγιση γευσιγνωσίας. Το προσωπικό μπορεί να σας καθοδηγήσει σε μια ακολουθία που αναδεικνύει τη φιλοσοφία του σεφ σε μικρά πιάτα και βασικά πιάτα. - Δοκιμάστε έναν συνδυασμό κρασιού ή κοκτέιλ για να βιώσετε πώς τα ποτά ενισχύουν τις γεύσεις στο πιάτο. Με λίγα λόγια, το Foultou Meze έχει εξελιχθεί με επιτυχία από ένα αγαπημένο καλοκαιρινό στέκι σε ένα εκλεπτυσμένο αλλά και παρήγορο χειμερινό καταφύγιο. Η ανακαίνιση τιμά αυτό που έκανε το μέρος ξεχωριστό, προσφέροντας παράλληλα ένα πιο στοχαστικό, καθοδηγούμενο από τον σεφ μενού που διευκολύνει να καταλάβει κανείς γιατί ο σεφ Γιανγκουλής βρίσκεται στην καρδιά αυτής της μεταμόρφωσης. Δεν είναι πλέον απλώς ένα αγαπημένο καλοκαιρινό μέρος για μένα, που είναι η υπαίθρια εκδρομή. Είναι ένας προορισμός που διαρκεί όλο το χρόνο και σας προσκαλεί να χαλαρώσετε, να απολαύσετε και να αφήσετε τον χώρο -καινούργιο, ζεστό και προσεκτικά διαμορφωμένο- να γίνει τόσο μέρος της βραδιάς σας όσο και το φαγητό. Έφυγα με γεμάτο στομάχι, πιο ζεστή διάθεση και την ισχυρή αποφασιστικότητα να επιστρέψω σύντομα.

Von Sommersonne zu Winterwärme: Die Renovierung des Foultou Meze und das gehobene Menü von Chefkoch Yiangoullis. Ich habe das Foultou Meze schon immer wegen seines sommerlichen Charmes geliebt – der Sitzbereich im Freien fühlt sich an wie eine kleine mediterrane Ecke, in Sonne getaucht und vom leisen Gemurmel der Gespräche begleitet. Nach der vollständigen Renovierung und der Einführung eines gehobenen Menüs durch Chefkoch Yiangoullis kann ich guten Gewissens sagen, dass es auch im Winter mein Lieblingslokal geworden ist. Der Raum empfängt Sie jetzt mit einem warmen, eleganten Ambiente, das sich die freundliche Seele des Restaurants bewahrt hat. Ich kam an einem kühlen Abend an, an dem man sich mehr nach einem gemütlichen Innenbereich sehnt als nach einem luftigen Balkon. Das Erste, was mir auffiel, war, wie die Renovierung den Charakter des Ortes respektiert und ihm gleichzeitig einen modernen Touch verleiht. Satte Holztöne, subtile Steinstrukturen und warmes, bernsteinfarbenes Licht erzeugen eine intime Atmosphäre. Bequeme Sitzbänke säumen die Wände und eine gut zusammengestellte Bar verleiht dem Raum eine heimelige Atmosphäre. Sogar die Luft scheint hier wärmer, als hätte die Renovierung die besten Eigenschaften der alten Räumlichkeiten hervorgeholt und sie in winterliche Behaglichkeit gehüllt. Das Personal begrüßte mich ungezwungen und vertraut, offensichtlich mit der neuen Ausrichtung vertraut, aber auch eingedenk der bekannten Favoriten, die die Leute in der Vergangenheit immer wiederkommen ließen. Mein Kellner führte mich durch die neue Speisekarte und erklärte, dass Küchenchef Yiangoullis einen raffinierteren, modernen mediterranen Ansatz verfolgt – eine gehobene Interpretation der klassischen Mezze, die saisonale Zutaten und präzise Technik betont. Der Ton war zugänglich, aber nachdenklich, ein Hinweis darauf, dass jedes Gericht eine Geschichte und nicht nur ein einfacher Bissen sein würde. Als Vorspeise bestellte ich ein kleines „Probier“-Trio, das sich wie eine natürliche Brücke zwischen vergangenen Erinnerungen und der aktuellen Neugestaltung anfühlte: ein warmer Brotkorb mit Olivenöl und einem Klecks vulkanischem Rauchsalz; eine Auswahl an Dips auf einem gemeinsamen Brett; und ein paar mundgerechte Gemüsestücke, mit knackiger Finesse zubereitet. Das Brot kam dampfend und mit Olivenölduft, das Salz verlieh ihm eine mineralische Note, die das Dip-Trio zum Klingen brachte, noch bevor die Hauptaromen den Gaumen erreichten. Die Dips – cremiger Hummus mit einem Hauch von geräuchertem Paprika, sonnenklares, zitroniges Tzatziki und ein seidiges Auberginenpüree mit geröstetem Sesam – waren großzügig, aber ausgewogen, sodass das Olivenöl glänzen konnte, anstatt zu überwältigen. Bei den Hauptgerichten folgte ich der typischen Herangehensweise des Küchenchefs: klare Aromen, souveräne Technik und kreative Kombinationen, die die Mezze-Tradition ehren und gleichzeitig weiterentwickeln. Ein gegrilltes Oktopusgericht stach durch seine präzise Röstung und zarte Textur hervor, verfeinert durch ein helles, zitroniges Dressing und eine Prise frischer Kräuter, die jeden Bissen aufpeppten. Es fühlte sich wie das perfekte Wintergericht an – wohltuend, aber nicht schwer, mit einem Hauch von Meeresfrische, um den Gaumen wach zu halten. Als nächstes folgte ein Hauptgericht, das sich um Lamm drehte – eine delikate Balance aus saftigem Fleisch, gebraten, bis es auf der Zunge zergeht, begleitet von einem Zitrusjoghurt, der die Schwere mit einer würzigen Note durchbrach. Der Teller war mit kunstvoller Zurückhaltung angerichtet: nichts Aufdringliches, genau die richtigen Akzente, um das Herzstück hervorzuheben. Safran-Couscous als Beilage verlieh dem Teller einen warmen, goldenen Schimmer, und seine Safranfäden sorgten für einen duftenden Abgang, der noch angenehm nach dem letzten Bissen nachklingt. Das Dessert war ein wohlüberlegter Abschluss des Essens – ein leichter, zitroniger Abschluss, der die Philosophie der Speisekarte widerspiegelte. Ein cremiger, aber heller Olivenölkuchen mit einem Hauch von Orangenblüte verströmte sanfte Süße und raffinierte Komplexität – ein Beweis für das sich entwickelnde Können der Küche, ohne in Überheblichkeit abzugleiten. Die Kombination mit einem leicht gewürzten Espresso oder einem kleinen Glas süßem Moscatel war ein gelungener Abschluss, der bei mir eher ein anhaltendes Gefühl der Zufriedenheit als ein überstürztes Ende hinterließ. Das Getränkeprogramm verdient eine eigene Erwähnung. Die Balance zwischen Wein und Cocktails wirkt bewusst und der Jahreszeit angemessen. Ich probierte ein Glas trockenen Assyrtiko, der die Meeresfrüchte- und Kräuternoten mehrerer Gerichte ergänzte, und einen verspielten Cocktail, der in Richtung mediterraner Aromen tendierte – denken Sie an Zitrusfrüchte, florale Anklänge und einen subtilen Kräuterabgang. Das Personal gab gerne Kombinationsvorschläge und ihre Empfehlungen halfen dabei, die Absicht des Küchenchefs für den Abend zu verdeutlichen. Der Service war den ganzen Abend über aufmerksam, ohne aufdringlich zu sein. Das Tempo ermöglichte Gespräche und Reflexionen über jeden Gang, was angesichts der sorgfältigen Schichtung der Texturen und Aromen jedes Gerichts unerlässlich erschien. Als die Beleuchtung des Restaurants während der späteren Gänge zu einem gemütlichen Bernsteinton gedämpft wurde, schlug die Stimmung in Richtung eines intimeren Speiseerlebnisses um – eine bewusste Designentscheidung, die zu der Winterstimmung passt, die mit der Renovierung erzeugt werden soll. Die Renovierung selbst fühlt sich nach mehr als nur einer kosmetischen Auffrischung an; es ist eine Neuinterpretation von Foultou Meze als Ganzjahresziel. Die Sitzanordnung im Innenbereich, die warme Farbpalette und die edle, aber dennoch komfortable Einrichtung schaffen eine Balance zwischen einem eleganten Speisesaal und einem einladenden Treffpunkt in der Nachbarschaft. Der gesellige, gemeinsam zu genießende Charakter der Mezze wird noch immer betont, aber die gehobenen Details – vom Anrichten über die Technik bis hin zur Beschaffung der Zutaten – machen deutlich, dass das Essen im Winter hier ein durchdachtes, kuratiertes Erlebnis ist. Was am meisten auffiel, war die Art und Weise, wie die Küche der Tradition huldigt und sie gleichzeitig selbstbewusst weiterentwickelt. Die Speisekarte gibt die Seele der Mezze nicht auf, sie verstärkt sie. Akribische Technik, saisonale Zutaten und die Beachtung von Textur und Ausgewogenheit verwandeln vertraute Häppchen in etwas Unvergessliches. Diese Art von Küche macht Lust, bald wiederzukommen, um mehr von der Speisekarte zu entdecken und zu sehen, wie sich die Gerichte mit den Jahreszeiten weiterentwickeln. Wenn Sie einen Besuch planen, hier ein paar Tipps passend zur Winterstimmung: - Reservieren Sie rechtzeitig. Das neue Interieur ist einladend und beliebt, besonders für gemütliche Abendessen oder kleine Gruppen. - Setzen Sie sich in die Nähe der Bar oder des Fensters, wenn Sie es lebhafter mögen, oder entscheiden Sie sich für eine versteckte Ecke, wenn Sie ein besinnlicheres Essen wünschen. - Seien Sie offen für den Verkostungsansatz. Das Personal führt Sie gerne durch eine Abfolge, die die Philosophie des Küchenchefs anhand kleiner Teller und Hauptgerichte präsentiert. - Probieren Sie eine passende Wein- oder Cocktailbegleitung, um zu erleben, wie die Getränke die Aromen auf dem Teller verstärken. Kurz gesagt: Foultou Meze hat sich erfolgreich von einem beliebten Sommerlokal zu einem eleganten und doch gemütlichen Winterrefugium entwickelt. Die Renovierung würdigt das Besondere des Ortes und bietet gleichzeitig eine bewusstere, vom Küchenchef geprägte Speisekarte, die deutlich macht, warum Küchenchef Yiangoullis im Mittelpunkt dieser Transformation steht. Es ist für mich nicht mehr nur ein Sommer-Outdoor-Favorit; es ist ein ganzjähriges Ziel, das dazu einlädt, zu entspannen, zu genießen und den Raum – neu, warm und liebevoll gestaltet – genauso zu einem Teil des Abends werden zu lassen wie das Essen. Ich reiste mit vollem Magen, besserer Stimmung und dem festen Entschluss ab, bald wiederzukommen.