Καλοκαίρι 🔆 στον Πρωταρά σημαίνει μεζέδες, και υπάρχουν μόνο λίγα εστιατόρια που μπορώ να προτείνω ξεκάθαρα. Το Mezedopolio Kyklos από την @sunrisehotelsprotaras είναι ένα από αυτά. Από τη στιγμή που βγήκαμε στον ηλιόλουστο κεντρικό δρόμο, το μέρος έμοιαζε με ένα φωτεινό λιμάνι γεύσεων. Η πινακίδα του Mezedopolio Kyklos έλαμπε απαλά, και ένα αεράκι μετέφερε το άρωμα του τσιτσιριστού σκόρδου, του ψητού ψωμιού και των εσπεριδοειδών. Μας υποδέχτηκαν με γνήσια ζεστασιά, αυτή που λέει: δεν είσαι απλώς ένα ακόμη τραπέζι απόψε - είσαι μέρος μιας μικρής κυπριακής ιεροτελεστίας. Στο εσωτερικό, ο χώρος ήταν καθαρός αλλά και φιλόξενος, με ασβεστωμένους τοίχους, μπλε πινελιές και ξύλινα τραπέζια που ήταν αρκετά στιβαρά για ένα μεγάλο γεύμα. Αλλά ήταν η βεράντα που μας τράβηξε - το είδος του χώρου όπου το βουητό της συζήτησης, το τσούξιμο του γυαλιού και το απαλό θρόισμα των φύλλων φοίνικα κάνουν το φαγητό να φαίνεται αβίαστο. Το προσωπικό μίλησε με άνεση και σιγουριά, εξηγώντας πώς λειτουργούν οι μεζέδες και προτείνοντας έναν ρυθμό που θα μας επέτρεπε να απολαύσουμε πραγματικά κάθε μπουκιά χωρίς βιασύνη. Ξεκινήσαμε με ψωμί, ελαιόλαδο και ένα καλάθι με μικρές, τραγανές εκπλήξεις που έφτιαχναν την ατμόσφαιρα: πικάντικες ελιές, τζατζίκι που κολλούσε στα πλαϊνά μιας ζεστής πίτας και ένα σκορδόψωμο που υπόσχονταν μια καλή βραδινή έξοδο για τις αισθήσεις μας. Ο σερβιτόρος πρότεινε μια προσέγγιση γευσιγνωσίας μεζέδων - μια παρέλαση από μικρά πιάτα που παραδίδονταν σε κύματα, ώστε να μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο και να αποφασίσουμε τι θα απολαύσουμε και τι θα μοιραστούμε με μεγαλύτερη ανυπομονησία. Ήταν ιδανικό για ένα καλοκαιρινό βράδυ: χωρίς βιασύνη, κοινωνικό και σχεδιασμένο να αποκαλύπτει τον χαρακτήρα της κουζίνας πιάτο με πιάτο. Το πρώτο κύμα έφτασε ως ένα πολύχρωμο δείγμα. Υπήρχαν αλμυρές μπουκιές ελιάς και κάπαρης, ένα λαμπερό χούμους με νότες εσπεριδοειδών και ένα καπνιστό, ελαφρώς καμένο χταπόδι που γινόταν τρυφερό με κάθε μπουκιά. Στη συνέχεια, ακολούθησαν πιάτα που ανέδειξαν το πιο τολμηρό άκρο του φάσματος: τραγανό τηγανητό χαλούμι με μια πινελιά λεμονιού, κεμπάπ φιλέ στη σχάρα και ένα μικρό μπολ με σάλτσα που είχε γεύση καλοκαιριού - το είδος του ρουστίκ συνδυασμού σκόρδου και βοτάνων που σε κάνει να ψάχνεις για περισσότερο ψωμί ακόμα και όταν το πιάτο σου είναι σχεδόν καθαρό. Κάθε πιάτο έφτανε με έναν ρυθμό που έμοιαζε σκόπιμος, σχεδόν μουσικός, οπότε ποτέ δεν νιώσαμε ότι μας κατακλύζουν πολλά ταυτόχρονα. Ένα αποκορύφωμα ήταν το πιάτο με ψάρι: φιλέτα αλειμμένα με ελαιόλαδο, φιλέ με λεμόνι και ψημένα σε τέλεια νιφάδα. Έφερε μια λάμψη θάλασσας που μας θύμιζε μεγάλες μέρες δίπλα στο νερό - απλά, φρέσκα και τέλεια καρυκευμένα. Δίπλα του, απολαύσαμε ένα πιάτο με λαχανικά ψημένα στα κάρβουνα - κολοκυθάκια, πιπεριές και μια νότα καπνιστής πάπρικας - που προσέφερε ένα αντίστιγμα στα πιο πλούσια μεζέδες. Η ισορροπία μεταξύ στεριάς και θάλασσας ήταν σκόπιμη και υπογράμμιζε την εμπιστοσύνη της κουζίνας στην τέχνη της. Τα ποτά επιλέχθηκαν προσεκτικά για να συνοδεύσουν το φαγητό. Ένα δροσερό λευκό κρασί, κρύο στην κατάλληλη θερμοκρασία, αναδείκνυε τις γεύσεις λεμονιού και βοτάνων, ενώ μια ελαφριά μπύρα προσέφερε ένα αναζωογονητικό αντίστιγμα στα τηγανητά και ψητά πιάτα. Το προσωπικό έκανε check in σε καλό χρόνο - ποτέ δεν αιωρούνταν, ποτέ δεν βιαζόταν - επιτρέποντας στις συζητήσεις να κυλούν γύρω από το τραπέζι σαν να γνωριζόμασταν περισσότερο από ένα βράδυ. Καθ' όλη τη διάρκεια του γεύματος, οι μερίδες ήταν αρκετά γενναιόδωρες ώστε να μας κάνουν να νιώθουμε χορτάτοι, χωρίς να μετατρέπουμε την εμπειρία σε μια ολονύχτια πανδαισία από βαριά πιάτα. Βρεθήκαμε να περπατάμε στα πιάτα, αφιερώνοντας στιγμές για να απολαύσουμε το άρωμα του τσιτσιριστού κρέατος, τη λάμψη των εσπεριδοειδών και τον τρόπο με τον οποίο ένα πασπάλισμα με βότανα μπορούσε να μετατρέψει μια απλή σάλτσα σε κάτι ξεχωριστά κυπριακό. Είναι το είδος του φαγητού όπου η κοινωνική πτυχή είναι εξίσου σημαντική με τις γεύσεις, και τα νύχια του Κύκλου ισορροπούν με ευκολία. Το επιδόρπιο ήρθε σχεδόν ως μια απαλή σκέψη - ένα ελαφρύ τελείωμα που δεν μας βαραίνει, αλλά μας άφησε με μια παρατεταμένη γλυκύτητα και μια αίσθηση κλεισίματος. Οι σερβιτόροι πρότειναν καφέ ή ένα επιδόρπιο κρασί για να ολοκληρώσουν τα πράγματα, και εμείς επιλέξαμε το πρώτο. Η γουλιά ενός δυνατού καφέ σε συνδυασμό με ένα τελείωμα με αμύγδαλα από το επιδόρπιο έμοιαζε με ένα σωστό κάλεσμα για μια βραδιά που είχε προσφέρει κάτι περισσότερο από απλό φαγητό: πρόσφερε μια αίσθηση τόπου και μια ιστορία που θέλεις να διηγηθείς ξανά. Από άποψη αξίας, το Μεζεδοπωλείο Κύκλος προσφέρει μια συναρπαστική εμπειρία. Η γευστική προσέγγιση σημαίνει ότι μπορείτε να δοκιμάσετε ένα ευρύ φάσμα κυπριακών γεύσεων χωρίς να δεσμευτείτε σε ένα μόνο, μακροσκελές γεύμα. Αν επισκέπτεστε το μέρος με φίλους ή την οικογένεια, είναι ιδανικό για κοινά πιάτα και άνετη συζήτηση. Αν είστε μόνοι, εξακολουθεί να σας νιώθετε άνετα, επειδή ο ρυθμός και η προσοχή του προσωπικού σας κάνουν να νιώθετε άνετα και όχι αβοήθητοι. Πρακτικές συμβουλές για μελλοντικές επισκέψεις: - Κάντε κράτηση εκ των προτέρων, αν μπορείτε. Η βεράντα γεμίζει τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια. - Επιλέξτε την γευστική προσέγγιση μεζέδων για να ζήσετε πλήρως την γκάμα της κουζίνας. - Ρυθμίστε τον εαυτό σας - αυτά είναι μικρά πιάτα σχεδιασμένα για να τα μοιραστείτε, όχι για να τερματίσετε. - Συνδυάστε το με ένα ελαφρύ τοπικό κρασί ή μια δροσιστική μπύρα για να ισορροπήσετε τα πιάτα. Με λίγα λόγια, το Mezedopolio Kyklos στον κεντρικό δρόμο του Πρωταρά ξεχωρίζει σε μια πόλη που ξέρει πώς να γιορτάζει τη γεύση του καλοκαιριού. Είναι ένα εστιατόριο που θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως για τη φιλοξενία, τη ζωντανή ποικιλία και τον τρόπο που κάθε πιάτο μοιάζει με μια ιστορία που σας προσκαλεί να μείνετε λίγο περισσότερο. Αν ψάχνετε για μια πραγματική εμπειρία μεζέδων αυτή την εποχή, αυτό είναι ένα από τα μέρη που θα σας πρότεινα χωρίς δισταγμό.

Sommer 🔆 bedeutet in Protaras Meze, und es gibt nur eine Handvoll Restaurants, die ich uneingeschränkt empfehlen kann. Mezedopolio Kyklos von @sunrisehotelsprotaras ist eines davon. Von dem Moment an, als wir die sonnenwarme Hauptstraße betraten, fühlte sich der Ort wie eine helle Oase voller Aromen an. Das Schild von Mezedopolio Kyklos leuchtete sanft und eine Brise trug den Duft von brutzelndem Knoblauch, gegrilltem Brot und Zitrusfrüchten herüber. Wir wurden mit echter Herzlichkeit begrüßt, die sagt: Sie sind heute Abend nicht einfach nur ein weiterer Tisch – Sie sind Teil eines kleinen zypriotischen Rituals. Drinnen war der Raum sauber und doch einladend, mit weiß getünchten Wänden, blauen Akzenten und Holztischen, die stabil genug für ein langes Festmahl waren. Aber es war die Terrasse, die uns in ihren Bann zog – die Art von Raum, wo das Summen von Gesprächen, das Klirren von Glas und das sanfte Rascheln von Palmblättern das Essen mühelos erscheinen lassen. Das Personal sprach mit ungezwungener Zuversicht, erklärte uns, wie Meze funktioniert, und schlug ein Tempo vor, bei dem wir jeden Bissen richtig auskosten konnten, ohne uns zu beeilen. Wir begannen mit Brot, Olivenöl und einem Korb voller kleiner, knackiger Überraschungen, die für Stimmung sorgten: würzige Oliven, Tzatziki, das an einem warmen Pitabrot klebte, und ein Knoblauchaufstrich, der eine genussvolle Nacht für unsere Sinne versprach. Der Kellner empfahl eine Meze-Verkostung – eine Parade kleiner Teller, die in Wellen serviert wurden, sodass wir uns Zeit lassen und entscheiden konnten, was wir länger essen und was wir lieber teilen wollten. Es war perfekt für einen Sommerabend: entspannt, gesellig und darauf ausgelegt, Gericht für Gericht den Charakter der Küche zu enthüllen. Die erste Welle kam als buntes Probierpaket. Es gab salzige Häppchen von Oliven und Kapern, einen hellen Hummus mit Zitrusnoten und einen rauchigen, leicht angebratenen Oktopus, der mit jedem Bissen zarter wurde. Dann kamen Gerichte, die das kräftigere Ende des Spektrums präsentierten: knusprig frittierter Halloumi mit einem Hauch Zitrone, vom Grill geküsste Kebabs und eine kleine Schale Dip, der nach Sommer schmeckte – diese Art von rustikaler Knoblauch-Kräuter-Kombination, die einen nach mehr Brot greifen lässt, selbst wenn der Teller fast leer ist. Jedes Gericht wurde in einem Rhythmus serviert, der gewollt, fast musikalisch wirkte, sodass wir uns nie von zu viel auf einmal erdrückt fühlten. Ein Highlight war der Fischgang: Filets mit Olivenöl bestrichen, mit Zitrone geküsst und perfekt blättrig geröstet. Er hatte eine maritime Frische, die uns an lange Tage am Wasser erinnerte – einfach, frisch und perfekt gewürzt. Daneben genossen wir einen Teller mit auf Holzkohle gegrilltem Gemüse – Zucchini, Paprika und ein Hauch von geräuchertem Paprika –, das einen Kontrapunkt zu den reichhaltigeren Meze-Gerichten bot. Die Balance zwischen Land und Meer war gewollt und unterstrich das Vertrauen der Küche in ihr Handwerk. Die Getränke wurden sorgfältig ausgewählt, um das Essen zu ergänzen. Ein spritziger Weißwein, genau richtig gekühlt, betonte die Zitronen- und Kräuteraromen, während ein leichtes Bier einen erfrischenden Kontrapunkt zu den frittierten und gegrillten Speisen setzte. Das Personal meldete sich mit gutem Timing – nie drängend, nie drängend – und ließ so die Gespräche am Tisch fließen, als ob wir uns schon länger als einen Abend kennen würden. Während des gesamten Essens waren die Portionen großzügig genug, um satt zu werden, ohne das Erlebnis in ein nächtelanges Festmahl mit schweren Tellern zu verwandeln. Wir ertappten uns dabei, wie wir die Gänge auf und ab aßen und uns Zeit nahmen, das Aroma von brutzelndem Fleisch, die Frische von Zitrusfrüchten und die Art und Weise zu genießen, wie eine Prise Kräuter einen einfachen Dip in etwas ausgesprochen Zypriotisches verwandeln kann. Es ist die Art von Essen, bei dem der soziale Aspekt genauso wichtig ist wie die Aromen, und Kyklos schafft diese Balance mühelos. Das Dessert kam fast wie ein sanfter Nachgedanke – ein leichter Abschluss, der uns nicht belastete, sondern mit einer anhaltenden Süße und einem Gefühl des Abschlusses zurückließ. Die Kellner schlugen Kaffee oder einen Dessertwein zum Abschluss vor, und wir entschieden uns für ersteren. Der Schluck starken Kaffees, gepaart mit dem mandelartigen Abgang des Desserts, fühlte sich an wie der gebührende Abschluss eines Abends, der mehr als nur Essen geboten hatte: Er vermittelte ein Gefühl für den Ort und eine Geschichte, die man noch einmal erzählen möchte. Was das Preis-Leistungs-Verhältnis angeht, bietet Mezedopolio Kyklos ein fesselndes Erlebnis. Dank des Verkostungsansatzes können Sie ein breites Spektrum zypriotischer Aromen probieren, ohne sich auf eine einzige, langatmige Mahlzeit festlegen zu müssen. Wenn Sie mit Freunden oder der Familie kommen, ist es ideal für gemeinsame Gerichte und ungezwungene Gespräche; auch alleine fühlt man sich wohl, denn das Tempo und die Aufmerksamkeit des Personals geben einem das Gefühl, entspannt und nicht verloren zu sein. Praktische Tipps für zukünftige Besuche: - Reservieren Sie nach Möglichkeit im Voraus; an warmen Sommerabenden füllt sich die Terrasse. - Entscheiden Sie sich für die Meze-Verkostung, um die gesamte Bandbreite der Küche kennenzulernen. - Lassen Sie es ruhig angehen – dies sind kleine Gerichte zum Teilen und nicht für ein Wettrennen. - Kombinieren Sie dazu einen leichten lokalen Wein oder ein erfrischendes Bier, um die Gerichte abzurunden. Kurz gesagt: Das Mezedopolio Kyklos an der Hauptstraße von Protaras ist ein Highlight in einer Stadt, die den Geschmack des Sommers zu zelebrieren weiß. Es ist ein Restaurant, das ich wegen der Gastfreundschaft, der lebendigen Vielfalt und der Art und Weise, wie sich jeder Teller wie eine Geschichte anfühlt, die zum Verweilen einlädt, gerne wieder besuchen würde. Wenn Sie in dieser Saison ein echtes Meze-Erlebnis suchen, ist dies eines der Lokale, die ich uneingeschränkt empfehlen kann.