Μια νέα φλόγα φωτίζει την κυπριακή γαστρονομική σκηνή, γεμάτη έντονα χρώματα, έντονες γεύσεις και πολλή ενέργεια καλωσορίσματος. Το Los Mexicanos, γνωστό ως το νεότερο μεξικάνικο εστιατόριο της πόλης, κάνει τους ανθρώπους να μιλάνε ακόμα και πριν καν περάσεις την πόρτα. Αν υπάρχει ένα μέρος που πρέπει να επισκεφτείς αυτό το καλοκαίρι, αυτό είναι - το είδος του χώρου που σε κάνει να ξανασκεφτείς πώς μπορεί να είναι ένα χαλαρό δείπνο. Δεν είχα ακούσει τίποτα για αυτό το μέρος πριν μπω μέσα, οπότε πήγα χωρίς προκαταλήψεις, απλώς από περιέργεια και μια γρυλιστή όρεξη. Τη στιγμή που πλησίασα, η πινακίδα ξέσπασε σε ζεστά κίτρινα και μια τοιχογραφία που παραπέμπει σε ηλιόλουστες πλατείες και τακέριες δίπλα στο δρόμο. Η μουσική - ένα αισιόδοξο αλλά όχι υπερβολικό μείγμα λάτιν μελωδιών - τόνωσε την ατμόσφαιρα και ένας φιλικός οικοδεσπότης με υποδέχτηκε με ένα γρήγορο χαμόγελο και ένα «καλωσόρισμα» που έμοιαζε περισσότερο με καλωσόρισμα. Το εσωτερικό είναι ένα χαρούμενο μείγμα ρουστίκ ξύλου, εμφανούς τούβλου και πινελιές τιρκουάζ και πορτοκαλί που κάνουν τον χώρο να φαίνεται ζωντανός αλλά και άνετος. Υπάρχει ένας ζωντανός χώρος μπαρ που λάμπει τη νύχτα, και μια άνετη τραπεζαρία που προσκαλεί σε συζήτηση αντί για δείπνο σε σιωπηλή ατμόσφαιρα. Μια μικρή, σκιερή βεράντα στο πλάι υποδηλώνει τέλεια καλοκαιρινά καθίσματα, αν έχετε διάθεση για παρατήρηση ανθρώπων με μια μαργαρίτα στο χέρι. Τα καθίσματα ήταν εύκολα, αλλά μπορούσα να καταλάβω πώς ένα πολυάσχολο σερβιτόρο δείπνου θα μετακινούνταν γρήγορα εδώ. Το προσωπικό ήταν εξυπηρετικό από τη στιγμή που κάθισα: μου πρόσφεραν μια γρήγορη περίληψη του μενού σε καθαρά αγγλικά με ένα φιλικό χαμόγελο και στη συνέχεια επέστρεψαν αμέσως μετά την παραγγελία μου. Ο σερβιτόρος εξήγησε μερικές σπεσιαλιτέ του σεφ και έκανε άψογες προτάσεις, κάτι που ήταν καθησυχαστικό για κάποιον που δεν έχει πάει ποτέ σε αυτό το συγκεκριμένο μέρος. Η εξυπηρέτηση, γενικά, ακολουθούσε αυτή τη λεπτή γραμμή μεταξύ χαλαρής και αποτελεσματικής - ποτέ δεν αιωρούνταν, αλλά ήταν πάντα ορατή όταν χρειαζόμουν ένα ξαναγέμισμα ή βοήθεια με το μενού. Το ίδιο το μενού είναι ένα φωτεινό μωσαϊκό από κλασικά μεξικάνικα πιάτα με μερικές μοντέρνες πινελιές. Ξεκίνησα με πατάτες τηγανητές και ένα τρίο σάλτσες -ρόχα, πράσινη σάλτσα και κάτι πικάντικο και φωτεινό που είχε γεύση σαν ανανάς να είχε διαλύσει το πάρτι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι πατάτες έφτασαν ζεστές και τραγανές, η περιεκτικότητα σε αλάτι ήταν άψογη, και οι σάλτσες προσέφεραν ένα φάσμα: μια καπνιστή ροχ με μια απαλή γεύση, μια πικάντικη πράσινη σάλτσα που τραγουδούσε με κόλιανδρο και λάιμ, και η σάλτσα με φρουτώδη γεύση που πρόσθεσε μια αναζωογονητική αντίθεση. Ακολούθησε ένα μικρό μπολ με σπιτική γκουακαμόλε -κρεμώδης, με μια απαλή γεύση κρεμμυδιού και μια δόση λάιμ - τόσο νόστιμη που βρέθηκα να προσθέτω τα τελευταία κομμάτια της στις τελευταίες πατάτες, ακόμα και αφού είχαν φτάσει τα κυρίως πιάτα. Για τα κυρίως πιάτα, δοκίμασα μερικά τάκος που μου έδωσαν μια ολοκληρωμένη εντύπωση για την ικανότητα και την αυτοπεποίθηση της κουζίνας. Τα τάκος με carne asada ήταν το είδος του απλού, καλομαγειρεμένου πιάτου που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι αυτή πρέπει να είναι η γεύση μιας καλής τακερίας. Η μπριζόλα ήταν τρυφερή και ζουμερή, με μια τραγανή άκρη εκεί που το κρέας συναντούσε την καυτερή τορτίγια, και μια έντονη πινελιά pico de gallo συν μια ψιθυριστή κρέμα πρόσθετε πλούσια γεύση χωρίς να βαραίνει τα πράγματα. Το τάκος al pastor έφερε μια διαφορετική διάσταση - λεπτές, αρωματικές φέτες χοιρινού κρέατος σε στρώσεις με ανανά και έναν ελαφρώς καμένο δακτύλιο γύρω από τις άκρες, προσφέροντας μια γλυκιά-μετά αλμυρή ισορροπία που ολοκληρώθηκε με μια νότα εσπεριδοειδών. Οι τορτίγιες άντεξαν καλά, χωρίς να σπάσουν κάτω από τις γεμίσεις, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για κάθε λάτρη των τάκος. Δοκίμασα επίσης ένα τάκος με ψάρι, το οποίο έφτασε με ένα ελαφρύ, νιφάδες φιλέτου, τραγανό λάχανο και μια καθαρή επίγευση λάιμ που μου θύμισε πόσο φιλικά προς την ακτή μπορούν να νιώσουν τα θαλασσινά όταν αντιμετωπίζονται με ένα σεβαστό, επιδέξιο χέρι. Αν είστε κάποιος που ενδιαφέρεται για την ποικιλία (κάτι που είμαι εγώ), θα θέλετε να μάθετε για τα συνοδευτικά και τα μεγαλύτερα πιάτα. Ένα συνοδευτικό elote (ψητό καλαμπόκι) έφτασε καπνιστό και επικαλυμμένο με μια κρεμώδη, ελαφρώς πικάντικη σάλτσα που δεν δίσταζε να εκφράσει τις γεύσεις του. Υπήρχε ένα μπολ με ρύζι και ρεβίθια και ντομάτα που δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ. Προσέφερε μια φρέσκια, σχεδόν κηπευτική αντίθεση με τα πιο πλούσια κρέατα, και βρέθηκα να δοκιμάζω κάθε μπουκιά. Για όσους αναζητούν έξτρα πικάντικη σάλτσα, ένα διακριτικό μπουκάλι καυτερή σάλτσα στο τραπέζι μου επέτρεψε να βάλω το πικάντικο στοιχείο στο στόμα μου. Το μενού παραπέμπει επίσης σε σύγχρονες μεξικάνικες γεύσεις - υπάρχουν μερικές σπεσιαλιτέ σεφ που συνδυάζουν οικεία στοιχεία με εκπληκτικές πινελιές, όπως ένα γλάσο εσπεριδοειδών-τσίλι ή μια μαρινάδα με βότανα που φωτίζει αντί να καίει. Για να τα ξεπλύνω όλα, δοκίμασα μερικά ποτά που έμοιαζαν χειροποίητα παρά χτυπημένα μεταξύ τους. Η σπιτική ορτσάτα ήταν πολυτελής κρεμώδης με ακριβώς τη σωστή ποσότητα ζεστασιάς κανέλας. Στη συνέχεια, δοκίμασα μια μαργαρίτα μάνγκο που έκλινε προς τη φωτεινότητα των φρούτων με μια καθαρή, προσιτή επίγευση - χωρίς σιροπιώδη επίγευση, απλώς μια ισορροπημένη γλυκιά γεύση που έκανε επικίνδυνα εύκολο να πιεις ποτήρι μετά το ποτήρι. Αν δεν σας αρέσει το αλκοόλ, υπάρχουν δροσιστικά aguas frescas και ένα agua αγγουριού-λάιμ που είχε γεύση σαν βόλτα σε έναν ηλιόλουστο κήπο. Το επιδόρπιο πρόσφερε ένα χορταστικό τέλος στο γεύμα. Εγώ επέλεξα churros -χρυσαφένια, τραγανά απ' έξω, μαλακά από μέσα- που σερβίρονται με μια σάλτσα σοκολάτας που δεν ήταν πολύ πηχτή και είχε γεύση σαν μια όμορφη ανάμνηση από παιδικά πανηγύρια. Δεν ήταν υπερβολικά γλυκό, αφήνοντας την κανέλα και τη ζύμη να μεταφέρουν τη γεύση μπροστά χωρίς να ξεφεύγουν σε ισορροπημένα επίπεδα. Είναι το είδος του τελικού πιάτου που σας αφήνει με μια άνετη αίσθηση πληρότητας και μια γνήσια επιθυμία να επιστρέψετε σύντομα. Όσο για την αξία, το Los Mexicanos χτυπάει αυτό το σημείο ανάμεσα στο απλό και το προσεγμένο. Τα μεγέθη των μερίδων είναι αρκετά γενναιόδωρα για να νιώσετε σαν να έχετε φάει ένα σωστό γεύμα, με τιμές που καθιστούν αυτό το εστιατόριο μια εφικτή επαναλαμβανόμενη επίσκεψη για φίλους ή οικογένεια χωρίς φόβο για το «σοκ λογαριασμού» μετά από δύο τάκος. Η ατμόσφαιρα -πολύχρωμη, αισιόδοξη και όχι επιτηδευμένη- μοιάζει σκόπιμα σχεδιασμένη για κοινωνικό δείπνο: έρχεστε για τις γεύσεις, αλλά μένετε για την ενέργεια και την αίσθηση ότι όλοι εδώ διασκεδάζουν όσο κι εσείς. Η ετυμηγορία μου: Το Los Mexicanos είναι μια αναζωογονητική και ευπρόσδεκτη προσθήκη στις επιλογές φαγητού της Κύπρου. Είναι το είδος του μέρους όπου μπορείτε να φέρετε μια ομάδα και να μοιραστείτε πολλά μικρά πιάτα ή να απολαύσετε μια ήσυχη, σόλο γευσιγνωσία που μοιάζει με ένα μίνι γαστρονομικό ταξίδι. Αν ψάχνετε για ένα νέο μέρος για να εξερευνήσετε το καλοκαίρι, αυτό είναι το ζώδιό σας. Πηγαίνετε με περιέργεια, δοκιμάστε μερικά πιάτα (ακόμα κι αν διστάζετε λίγο για την αυθεντικότητα έναντι της ιδιοτροπίας) και αφήστε τις φωτεινές γεύσεις να σας οδηγήσουν σε μικρές γαστρονομικές διακοπές. Συμβουλές αν επισκεφθείτε: - Πηγαίνετε με φίλους για να δοκιμάσετε περισσότερα πιάτα και να μοιραστείτε πιάτα - το μενού προσκαλεί σε μια γευστική προσέγγιση. - Ρωτήστε τον σερβιτόρο για συστάσεις. είναι εξυπηρετικοί με τα επίπεδα μπαχαρικών και τα μεγέθη των μερίδων. - Μην βιάζεστε. η εμπειρία έχει να κάνει τόσο με την ατμόσφαιρα και την παρέα όσο και με το φαγητό. - Αν σχεδιάζετε μια εκδρομή το Σαββατοκύριακο, σκεφτείτε να καθίσετε στη βεράντα για μια πιο χαλαρή ατμόσφαιρα. Με λίγα λόγια, το Los Mexicanos δεν είναι απλώς ένα ακόμη νέο εστιατόριο - είναι μια φωτεινή πρόσκληση να βυθιστείτε σε μεξικάνικες γεύσεις με μια κυπριακή πινελιά. Αν ψάχνετε για μια αξέχαστη καλοκαιρινή γαστρονομική εμπειρία, αυτό είναι το μέρος που πρέπει να βρίσκεστε.

Ein neuer Trend erhellt die zypriotische Restaurantszene – leuchtende Farben, kräftige Aromen und jede Menge Energie. Los Mexicanos, das neueste mexikanische Restaurant der Stadt, sorgt schon vor dem Betreten für Gesprächsstoff. Wenn es einen Ort gibt, den man diesen Sommer unbedingt besuchen muss, dann ist es dieser – ein Ort, der einen ganz neu über ein zwangloses Abendessen nachdenken lässt. Ich hatte vorher noch nichts von diesem Lokal gehört und bin daher ohne Vorurteile, nur neugierig und mit knurrendem Appetit hingegangen. Kaum näher, erstrahlte die Beschilderung in warmen Gelbtönen und ein Wandgemälde, das sonnendurchflutete Plätze und Taquerias am Straßenrand andeutet. Die Musik – ein fröhlicher, aber nicht aufdringlicher Mix aus lateinamerikanischen Klängen – trug zur guten Stimmung bei, und ein freundlicher Gastgeber begrüßte mich mit einem kurzen Lächeln und einem „Willkommen“, das sich eher wie ein „Willkommen zurück“ anfühlte. Das Interieur ist eine fröhliche Mischung aus rustikalem Holz, Sichtmauerwerk und Akzenten in Türkis und Orange, die dem Raum eine lebendige und zugleich gemütliche Atmosphäre verleihen. Es gibt einen lebhaften Barbereich, der nachts erleuchtet ist, und einen gemütlichen Speisesaal, der eher zu Gesprächen als zu heimlichem Essen einlädt. Eine kleine, schattige Terrasse an der Seite bietet den perfekten Sitzplatz im Sommer, wenn Sie Lust haben, mit einer Margarita in der Hand Leute zu beobachten. Es war einfach, einen Platz zu finden, aber ich konnte mir vorstellen, dass es hier bei einem gut besuchten Abendessen schnell vorangehen würde. Das Personal war vom ersten Moment an aufmerksam, als ich mich hingesetzt hatte: Sie gaben mir mit einem freundlichen Lächeln in klarem Englisch einen kurzen Überblick über die Speisekarte und schauten bald nach meiner Bestellung wieder vorbei. Der Kellner erklärte einige Spezialitäten des Küchenchefs und machte punktgenaue Empfehlungen, was für jemanden, der noch nie an diesem speziellen Ort gewesen ist, beruhigend war. Der Service bewegte sich insgesamt auf dem schmalen Grat zwischen entspannt und effizient – er war nie aufdringlich, aber immer sichtbar, wenn ich Nachschub brauchte oder Hilfe mit der Speisekarte brauchte. Die Speisekarte selbst ist ein farbenfroher Wandteppich aus mexikanischen Klassikern mit einigen modernen Variationen. Ich begann mit Chips und drei Salsas – Roja, Verde und etwas Würziges, Frisches, das nach Ananas schmeckte, hatten die Party auf die bestmögliche Art gecrasht. Die Chips kamen warm und knusprig, der Salzgehalt war genau richtig, und die Salsas boten ein breites Spektrum: eine rauchige Roja mit einer sanften Würze, eine würzige Verde, die mit Koriander und Limette harmonierte, und die fruchtige Salsa, die einen erfrischenden Kontrast bildete. Es folgte eine kleine Schüssel hausgemachte Guacamole – cremig, mit einer sanften Zwiebelwürze und einem Spritzer Limette – so gut, dass ich den Rest davon mit den restlichen Chips in mich hineinlöffelte, selbst nachdem die Hauptgerichte gekommen waren. Als Hauptgericht probierte ich ein paar Tacos, die mir einen umfassenden Eindruck vom Können und der Sicherheit der Küche vermittelten. Die Carne-Asada-Tacos waren diese Art von einfachen, gut zubereiteten Gerichten, die einen denken lassen: So muss eine gute Taqueria schmecken. Das Steak war zart und saftig, mit einer knusprigen Kante, wo das Fleisch auf die heiße Tortilla traf, und ein heller Klecks Pico de Gallo sowie ein Hauch Crema gaben dem Ganzen Fülle, ohne zu beschweren. Der Al Pastor Taco brachte eine andere Dimension – dünne, duftende Schweinefleischscheiben, geschichtet mit Ananas und einem leicht verkohlten Ring an den Rändern, was eine erst süß-herzhafte Balance bot, die mit einem Hauch von Zitrusfrüchten abschloss. Die Tortillas hielten gut und brachen unter der Füllung nicht, was für jeden Taco-Puristen entscheidend ist. Ich probierte auch einen Fisch-Taco, der mit einem leichten, flockigen Filet, knackigem Kohl und einem klaren Limettenabschluss serviert wurde, der mich daran erinnerte, wie küstenfreundlich sich Meeresfrüchte anfühlen können, wenn sie mit respektvoller, geschickter Hand behandelt werden. Wenn Sie jemand sind, dem Abwechslung wichtig ist (wie ich), sollten Sie sich über die Beilagen und die größeren Teller informieren. Eine Portion Elote (gegrillter Mais) wurde rauchig serviert und mit einem cremigen, leicht würzigen Dressing überzogen, das mit seinen Aromen nicht geizte. Es gab eine Schüssel Kichererbsen-Tomaten-Reis, von der ich nicht erwartet hatte, dass sie mir so gut schmecken würde. Sie bot einen frischen, fast gartenartigen Kontrast zu dem gehaltvolleren Fleisch und ich ertappte mich dabei, wie ich jeden einzelnen Bissen auslöffelte. Wer es gerne besonders scharf mag, konnte die Schärfe ganz nach Belieben mit einer diskreten Flasche Hot Sauce auf dem Tisch dosieren. Die Speisekarte weist auch auf moderne mexikanische Aromen hin – es gibt ein paar Spezialitäten des Küchenchefs, die bekannte Elemente mit überraschenden Akzenten kombinieren, wie etwa eine Zitrus-Chili-Glasur oder eine kräuterbetonte Marinade, die eher aufhellt als anbrennt. Zum Runterspülen probierte ich ein paar Drinks, die eher handwerklich hergestellt als zusammengeschustert wirkten. Die hausgemachte Horchata war herrlich cremig mit genau der richtigen Menge an Zimtwärme. Dann probierte ich eine Mango-Margarita, die eine fruchtige Frische mit einem sauberen, zugänglichen Abgang hatte – kein sirupartiger Nachgeschmack, nur eine ausgewogene süße Note, die es gefährlich einfach machte, ein Glas nach dem anderen zu schlürfen. Wenn Sie keinen Alkohol mögen, gibt es erfrischende Aguas Frescas und ein Gurken-Limetten-Agua, das wie ein Spaziergang durch einen sonnigen Garten schmeckte. Das Dessert war ein zufriedenstellender Abschluss des Essens. Ich entschied mich für Churros – goldbraun, außen knusprig, innen weich – serviert mit einer Schokoladen-Dip-Sauce, die nicht zu dick war und wie eine schöne Erinnerung an Jahrmärkte in der Kindheit schmeckte. Sie war nicht zu süß, sodass Zimt und Teig den Geschmack hervorbrachten, ohne ins Süßliche abzugleiten. Es ist die Art von Abschlussgericht, das ein angenehmes Sättigungsgefühl hinterlässt und den echten Wunsch weckt, bald wiederzukommen. Was das Preis-Leistungs-Verhältnis angeht, trifft Los Mexicanos genau den richtigen Mittelweg zwischen leger und elegant. Die Portionen sind großzügig genug, um das Gefühl zu haben, eine richtige Mahlzeit gehabt zu haben, und die Preise machen es zu einem machbaren Wiederholungsbesuch für Freunde oder Familie, ohne Angst vor einem „Rechnungsschock“ nach zwei Tacos haben zu müssen. Die Atmosphäre – farbenfroh, fröhlich und nicht protzig – scheint bewusst auf geselliges Essen ausgelegt zu sein: Man kommt wegen der Aromen, aber man bleibt wegen der Energie und dem Gefühl, dass hier alle genauso viel Spaß haben wie man selbst. Mein Urteil: Los Mexicanos ist eine erfrischende und willkommene Ergänzung zu Zyperns Speiseangeboten. Es ist die Art von Ort, an dem man mit einer Gruppe mehrere kleine Teller teilen oder eine ruhige, alleinige Verkostung genießen kann, die sich wie eine kleine kulinarische Reise anfühlt. Wenn Sie im Sommer nach einem neuen Ort gesucht haben, den Sie erkunden können, ist dies Ihr Zeichen. Gehen Sie mit Neugierde hin, probieren Sie ein paar Gerichte (auch wenn Sie zwischen Authentizität und Ausgefallenheit etwas zögerlich sind) und lassen Sie sich von den frischen Aromen auf eine kleine kulinarische Reise entführen. Tipps für Ihren Besuch: - Kommen Sie mit Freunden, um mehrere Gerichte zu probieren und sich die Teller zu teilen – die Speisekarte lädt zum Probieren ein. - Fragen Sie die Bedienung nach Empfehlungen; sie ist Ihnen bei der Auswahl der Gewürze und Portionsgrößen behilflich. - Lassen Sie sich Zeit; das Erlebnis hängt genauso sehr von der Atmosphäre und der Gesellschaft ab wie vom Essen. - Wenn Sie einen Wochenendausflug planen, können Sie auf der Terrasse in entspannterer Atmosphäre Platz nehmen. Kurz gesagt: Los Mexicanos ist nicht einfach nur ein weiteres neues Restaurant – es ist eine wunderbare Einladung, in die Welt mexikanischer Aromen mit zyprischem Touch einzutauchen. Wenn Sie auf der Suche nach einem unvergesslichen kulinarischen Sommererlebnis sind, sind Sie hier genau richtig.